روش هایی که در پیش گرفته‌اند

یک. پخش وسیع خبرهایِ گسترش ویروس در دیگر کشورها و حتا وارونه سازی و جعل فیلم و خبر تا وضع ایران را عادی و حتا بهتر نشان دهند؛
دو. دادن آمار هایِ نادرست از میزان بیماران گرفتارِ ویروس و درگذشتگان به گونه‌ای که نه سازمانِ بهداشتِ جهانی و نه هیچ یک از کشورها به آمارهایِ داده شده از سویِ ایران اندک اعتمادی ندارند و این را بارها در رسانه‌های همگانی به گونه‌ای بیان داشته اند؛
سه. تهیه کلیپ‌ها و پخش خبرهایِ ساختگی تا اندیشه "توطئه" کشورهایِ دیگر به ویژه آمریکا و اسراییل را گسترش دهند. رهبر مقدس که جنونش به مرز قرمز رسیده است حتا از شرکت و همکاری "جِن ها" با آنها نیز دادِ سخن داده است!
چهار. مظلوم نمایی و التماس برای بر داشتن تحریم‌ها. هدف حکومت این است که بگوید اگر تحریم‌ها نبود، ما به چنین وضعی دچار نمی‌شدیم. در اینجا چند پرسش به میان می‌آید:
ـ خیالبافی هایِ جنون آمیز چه کسانی سبب تحریم‌ها شده است؟
ـ آیا همین امروز تحریم‌ها را بر دارند، دردی از مردم دوا خواهد شد؟ این همه پولی که از زمان پیدایی ویروس کرونا تا به امروز کشورهایِ گوناگون برایِ یاری به مردم ایران به حکومت داده‌اند، این همه دارو و وسیله‌های بهداشتی/
پزشکی که به ایران ارسال شده است، کجا رفته است؟ چه کسی حساب و کتابِ دقیقی به مردم ارائه داده است؟ چرا شماری از این وسیله‌ها سرو کله‌اش در عراق پیدا شده است (در جاهایِ دیگر را من از آن آگاه نیستم)؟
آیا این دزدها و محتکر هایِ بی وجدان از رانت خواران و وابستگانِ به حکومت نبوده و نیستند؟ اُفت هراس آور خوی و منشِ انسانی این تبهکاران زاییده چه سیستم و حکومتی است؟ کدام انسانی که کمترین حسِ بشر دوستی داشته باشد در این روزگارِ مرگ و زندگی، در حق هم میهنان گرفتار و بیمار خود دست به دزدی و احتکار می‌زند؟ نباید مدالِ افتخار این تبهکاری‌ها را به سینه رهبر معظم زد؟
در بحرانِ اقتصادیِ دامنگیر حکومت، که همه نیز از سر نابخردی خود آن‌ها و شخص آخوند خامنه‌ای است، حکومت با پستی و مظلوم نماییِ حقیرانه و دل بهم زن، ویروس کرونا را به منبع درآمدی برایِ خود تبدیل نموده و از هیچ ریا کاری برای سرکیسه کردنِ کشورهای گوناگون و سازمان هایِ جهانی ابا ندارد!

سازِ بر داشتن تحریم‌ها را به تنهایی نمی‌زنند!

ارکستری تشکیل داده‌اند. گذشته از وابستگان اصلاح طلب و شکست خورده حکومتی، شگفت آور است که کسانی از مخالفانِ حکومت نیز این بار هم به سادگی در دامِ ریا کاری هایِ حکومت گرفتار شده و در این راستا با حکومتِ آدمکشی که جان انسان‌ها اندک ارزشی برایش ندارد، هم نوا شده و حتا تا آنجا پیش رفته‌اند که در این باره به ترامپ هم نامه نوشته‌اند!
‌ای ایرانیِ فراموشکار! هنوز پنج ماهی از آن کشتارِ وحشتناک و خونین، سپس زدن آن هواپیما نگذشته است! جه بر سرِ ما آمده است؟!
از همین گروه چنین دلسوخته از تحریم‌ها و وضع هولناک مردم در ایران، بخواهید که اندک کمک مالی به همین مردم بکنند، خواهید دید که شماری چون برف آب شده و ناپدید می‌شوند!
براستی آیندگان در باره ما چه داوری خواهند داشت؟

کوروش گلنام