منشه امیر - رادیو اسراییل
ویروس عالمگیر همچنان زنده و فعال است و همچنان آدم می کشد و مبتلا می کند و همه چیز را بر هم ریخته و کارگران را بیکار ساخته و پدران و مادران را از فرزندان خویش دور ساخته و در هر نقطه ای می تازد و ترس و نگرانی می پراکند و هنوز خیال رفتن ندارد.
هیچ کس نمی داند که چه هنگام بار سفر خواهد بست. همچنان جا خوش کرده و احساس قدرت و پیروزی می کند.
هیچ کس نمی داند که چه هنگام خواهد رفت و یا دست کم آن که چه زمانی شتاب آن فروکش خواهد کرد و رو به کاهش خواهد گذاشت.
ولی کورونا، باید برود. حتما خواهد رفت. حالا ممکن فردا و یا فرداهای دیگر باشد.
خواهد رفت.
برنامه ریزان، از هم اکنون خود را برای فردای پس از کورونا آماده می سازند.
پرسش در آن است که این مصیبت چه تغییراتی را در روابط بین انسان ها و بین دولت ها و بین کشورها و سرزمین ها به وجود خواهد آورد.
بی تردید، دنیای پس از کورونا، دنیای پیش از کورونا نخواهد بود و با آن تفاوت های عمده خواهد داشت.
باید تفاوت های عمده را به وجود آورد.
این بهترین فرصت است که اندیشمندان بررسی کنند که کژی ها چه بوده و پلیدی ها را چگونه می توان از طریق همکاری و همیاری بین مردمان، با شتاب بیشتری ریشه کن کرد.
فردا، بسیاری از چیزها را باید از گام نخست آغاز کنیم و چه بهتر که در این فرصت بتوانیم زندگی فردی و اجتماعی و روابط بین انسان ها بر پایه پایدارتری بنا نهیم.
دبیرکل سازمان ملل پیشنهاد کرده می گوید که بیایید در دنیا آتش بس برقرار کنیم. ستیز را کنار بگذاریم و مهر را جایگزین آن سازیم.
خونریزی بس است. در یک قرن گذشته بیش از صد میلیون نفر انسان در جنگ ها و درگیری ها کشته شدند.
چه کسی از آن سود برد؟
یکی گفت که می خواهد مرزهای حاکمیت خود را گسترش دهد و سرزمین های بیشتری را در اختیار داشته باشد.
دیگری گفت که من نژاد برتر هستم و نژاد پست را نابود می کنم و نژادهای دیگر را به بندگی می گیرم. عاقبتش را دیدیم.
سومی آمد و گفت که می خواهد پرولتاریا را بر جهان حاکم سازد و سرمایه داران و در واقع کارآفرینان را به گوشه براند.
عقل آن را نداشت که اگر سرمایه و سرمایه داران را کنار گذارد، چگونه صنعت و تولید پیش خواهد رفت و انسان ها صاحب شغل خواهند شد.
در این سال ها نیز یکی آمد و گفت که فرهنگ غرب فرهنگی گمراه کننده است و همگان راه اسلام در پیش گیرند. عاقبتش آن بود که در پناهگاهی در پاکستان با چند گلوله، جان به جان آفرین سپرد.
سرنوشت ابوبکر البغدادی را دیدیم و عاقبت داعش را همگان می دانند.
این ها، همه خونریزی ها و اعمال جنایتکارانه و بی حاصل و عبث بود.
دبیرکل سازمان ملل گفت: در دوران پسا کورونا، آشتی را جایگزین ستیز کنید و آتش بس برقرار شود و نزاع ها متوقف گردد و همگان راه آشتی بجویند.
اما تئوریسین پر نبوغ حکومت اسلامی ایران، که مادر گیتی هرگز همانند او نزائیده، توصیه می کند که رژیم ایران از این فرصت که همه کشورها ضعیف شده اند و دنیا تهی مانده، باید سود گیرد و راه خود را برای تسلط بر دنیا ادامه دهد و تلاش خویش دو چندان سازد.
محسن رضایی که چند سالی فرمانده سپاهیان بوده و اکنون در مقام استراتژیست ردیف اول رژیم دبیر نهادی است که ظاهرا باید مصلحت رژیم را تشخیص دهد و حکومت را در آن راستا رهنمون گردد، ارزیابی می کند که دنیای پسا کورونا شاهد یک غرب ضعیف و عقب مانده و توسری خور خواهد بود و آمریکا از قدرت خواهد افتاد و اروپا خوار و ذلیل خواهد شد و دور به دست دنیای شرق و از جمله حکومت اسلامی ایران خواهد افتاد.
او از چین و هند به عنوان دو ابرقدرت آینده جهان نام می برد و در عین حال ابراز نگرانی می کند که چنین امری ممکن است آتش نزاع تاریخی بین آن دو کشور را دوباره شعله ور سازد و خونریزی های دوباره ای به راه اندازد.
محسن رضایی در این بررسی پیامبرگونه خود، همچنین می نویسد که ملت ایران راه قاسم سلیمانی را ادامه خواهد داد و آن چه که وی "نیروهای مقاومت اسلامی" می نامد، با قدرت بیشتری سر بلند خواهد کرد و بر پیکر ناتوان غرب همچنان ضربه خواهند زد و پیروزی را نصیب اسلام خواهند ساخت.
یادآوری می کنیم که رضایی دبیر مجمعی است که باید تشخیص دهد مصلحت نظام در چیست و حکومت چه راهی را باید گزیند و ادامه دهد.
نتیجه ای که او می گیرد، ادامه برنامه های تسلط گرایانه حکومت ایران بر منطقه به شیوه قاسم سلیمانی است. فردی که می کوشند از او یک اسطوره بسازند و از نظر جنگی او را در ردیف ناپلئون قرار دهند. ولی این واقعیت را نمی توانند پنهان دارد که در عاقبت کار، سلیمانی یک آدم بی عرضه و یک ترفند باز شکست خورده بود که میلیاردها دلار پول ملت ایران را در سوریه و لبنان و عراق و یمن و بحرین و دیگر نقاط به باد داد و حکومت ایران پس از چهل سال تلاش جنگی، هنوز نتوانسته است بر یک وجب خاک همسایگان مسلط شود و یا بر حکومت یک کشور دیگر مسلط گردد و به خیال خود، انقلابش را به آنجا صادر کند.
کور خوانده بودند و همچنان کور می خوانند و پول ملت ایران را به باد می دهند و زحمت دیگران می دارند.
اشتباه بزرگ دیگر محسن رضایی، این دبیر مجمع تشخیص بهترین مصلحت برای نظام، این تصور باطل است که کورونا ایالات متحده و کشورهای اروپای غربی را از رده خارج می کند و چین و هند را جایگزین آن می سازد.
برآورد ما این است که با پایان کورونا، هم چین و هم حکومت اسلامی ایران و دیگر کشورهای همسان آن ها در آسیا، در مرداب بدبختی و ناتوانی بیشتر فرو خواهند رفت.
دو قدرت غرب در این ماجرا، آسیب ناپذیر مانده که یکی نظام مردمسالاری و دیگر قدرت تکنولوژی و صنعتی می باشد. این دو در حکومت ایران و در چین موجود نیست و در حکومت ایران اثری از آن دیده نمی شود.
سوء مدیریت و فساد مالی و اقتصادی رژیم ایران و کشورهای دیگر را نیز به این کمبودها اضافه کنید و ببینید که چگونه قوز بالا قوز می شود و عقب ماندگی این کشورها را دو چندان می کند.
غرب، این توان اقتصادی را پیش از کورونا داشته که پس از کورونا بتواند در کوتاه ترین مدت دوباره روی پای خود بایستد. ولی اقتصاد چین است که بی تردید به شدت آسیب دیده است.
دبیر مجمعی که وظیفه اش تشخیص مصلحت های رژیم و دادن توصیه و برنامه است، نمی داند که دو عامل اصلی موجب شکوفایی اقتصاد چین شد، که یکی بالا رفتن میزان مصرف در کشورهای غربی و دموکراسی بود که بخش عمده ای از کالاهای تولیدی چین راهی آن کشورها شد و دیگری سرمایه گذاری های کلان اقتصادی از جانب کشورهای غربی در اقتصاد و صنایع چین بود که در پیشبرد صنایع و تولید چین نقش بسیار ارزنده ای داشت.
این احتمال وجود دارد که بخش اعظم این سرمایه ها اکنون به خود غرب باز گردد و در آمریکا و اروپا به کار گرفته شود، زیرا دولت ها بی تردید مزایایی برای کارآفرینان برقرار خواهند ساخت که جذابیت سرمایه گذاری در چین را ضعیف خواهد کرد.
حالا حساب کنید که با توجه به برتری تکنولوژی غربی، نظام مردم سالار که کلید اصلی همه پیشرفت های یک کشور است، کاهش مصرف در جهان و در نتیجه کاهش صادرات چین، کاهش سرمایه گذاری خارجی در آن کشورها، تا چه حد ممکن است اقتصاد آن ها را به چالش بکشد.
به سخنان آنتونیو گوترش باز گردیم که به دولت های دنیا و ملت های جهان توصیه کرد از ستیز و خونریزی دست بردارند، نزاع ها را کنار بگذارد، آتش بس اعلام کنند و دست همکاری به یکدیگر بدهند تا دنیا آسان تر بتواند از کورونا بیرون آید.
این توصیه دبیرکل سازمان ملل، بیش از هر کشور دیگر، می تواند خطاب به رژیم اسلامی ایران باشد که از رویای صدور انقلاب و فرمانروایی بر جهان اسلام دست بردارد و به فکر ملت ایران و رفاه آن مردمان باشد، زیرا هنگامی که کورونا برود، توان رژیم ایران در تداوم این ماجراجویی ها به نقطه صفر نزدیک شده است.
