طب اسلامی و" ادرار درمانی، مسعود نقره کار

ادرار(پیشاب، بول، میز، شاش، جیش) یکی از مواد دفعی و زائد بدن است. ادرار از 91 تا 96 در صد آب و 4 تا 9 در صد نیتروژن، پتاسیم، سدیم، کلر و الکرولیت ها و دیگر مواد...تشکیل می شود که توسط کلیه ها جذب و دفع می شوند. اوره یکی از مواد موجود در ادراراست که سمی خطرناک محسوب نمی شود. در یک فرد سالم ادرار ماده ای سمی و خطرناک نیست اما به خاطر مواد ترکیبی اش می تواند تحریک کنندۀ پوست، چشم و در صورت نوشیدن، محرک دستگاه گوارش و کلیه ها شود. برخی به خاطر وجود باکتری ها و سموم احتمالی در ادرار، ادرار را کاملا استریل ( پاکیزه از مواد آسیب زا وماده ای ضدعفونی شده ) نمی دانند. در بسیاری از بیماری ها ترکیب مواد تشکیل دهنده ادرار تغییر خواهد کرد و نوشیدن و استفاده از آن می تواند سمی و بیماریزا شود.

در بارۀ ارزش پیشگیرانه و درمانی ادرارانسان حکایت ها گفته شده است، اما توصیه صاحب نظران و متخصص های اموربهداشتی و درمانی این است که از نوشیدن ادرار پرهیز شود. ادعاهای بسیاری در مورد ارزش درمانی ادرار انسان شده است که هیچکدام پشتوانه علمی نداشته و ندارند، ادعاها و نمونه ها بیشتر جنبه روانی، تبلیغی و کاسبکارانه داشته اند. (1) . استفاده از ادرار برای درمان بیماری ها، و استفاده بهداشتی از آن در روم، یونان و مصر باستان وجود داشت. این راه و روش درمانی از درمان جوش( اکنه) تا درمان بیماری های عمومی و کشنده به کار برده می شد.

در بسیاری ازجوامع و در دوره های مختلف ادرار برخی از حیوانات به عنوان دارو و یا نوشیدنی ای مفید مورد استفاده قرارگرفته است ، به ویژه ادرار شتر، گاو، خر و... در ایران باستان و درمیان زرتشتیان،" ادرار گاو جایگاهی خاص داشت که هم آن را می خوردند و هم با آن غسل می کردند و..." (2)، در هندوستان هم امروز ادرار گاو را مطهر و مقدس و داروئی برای بسیاری از دردها، حتی کرونا می پندارند.

ادرار شتر، به ویژه در مناطقی ازجهان که شترنقش مهمی در حمل و نقل، تامین تغذیه ( گوشت و شیر) و شغل مردم ( پوست و پشم اش برای ریسندگی و بافندگی و کفش دوزی) در آن مناطق داشته، در زمره ادرارهائی بوده است که مورد مصرف قرار گرفته و پیرامون ارزش پزشکی آن در پیشگیری و درمان بیماری ها بحث ها و جَدَل های فراوان وجود داشته است.

به برکت انقلاب اسلامی در ایران، اهمیت و نقش پیشگیرانه و درمانی ادرار، مدفوع و پشکل ِحیوانات (3)، به ویژه چارپایان بیش از پیش مورد توجه علما و طبیبان اسلامی قرار گرفته است. "طب اسلامی" مبلغ و مروج طب ادراری و مدفوعی و پشکلی، پیشتاز تجویز ادرار و مدفوع و پشکل برای پیشگیری ودرمان بیماری ها ی مختلف شده است. باید شاکر بود که اسلام ادرار و مدفوع انسان را " نجس" اعلام کرده است، به احتمال شارعان دین نمی دانستند که روزگاری خواهد آمد که به یمن و برکت آخوندیسم ادرار و مدفوع و پشکل محبوب و پولساز می شوند و برای روحانیون و طبیبان اسلامی ادرار و مدفوع و پشکل حیوانات وسیلۀ ثروت اندوزی، شهرت و تبلیغ مذهبی می شوند. اینکه چرا ادرار انسان " نجس" است اما ادرار شتر نانجس، هنوز روشن نیست.

ادراردرمانی ( شاش تراپی) (4) ، به ویژه با ادرارشتر بخش مهمی از سوداگری ها و شارلاتانیسم طب اسلامی شده است. دراین میانه ادرار شتر محبوب ترینِ ادرارها از آب در آمده است، و تا آن حد کارساز و منشاء اثر که ویروس کرونا را نابود و بیماری کرونا را درمانگر شده است. (5) البته طبیبان اسلامی ِ متخصص شاش تراپی برای تجویزادرار شترتجارب و منابع قابل اتکا و موثقی ارائه داده و می دهند.

ادرار شتر در گذشته در صحاری عربستان و مناطقی مشابه آن در شرایط عدم دستیابی به آب و نوشیدنی دیگر مورد استفاده قرار می گرفت، برخی از اعراب بادیه نشین و طب سنتی عرب اصرار بر نقش پیشگیرانه و درمانی ادرار شتر در برخی بیماری ها داشته اند.

در میان اعراب، اهل تشیع و نیز وهابیون اعتقاد و ارادت بیشتری به ادرار شتر و ارزش پزشکی آن پیدا کرده اند. اینان تبلیغ کرده و می کنند که: " ادرار شتر، مانند شیر شتر خاصیت پاک کنندگی دارد و درون را از چربی ها و رسوبات می شوید" و منابع متعددی برای اثبات قدرت درمانی ادرار شتر نقل کرده اند:

" چون ادرار شتر باعث درمان آسم می شود، ممکن است برای باز کردن گرفتگی رگ های قلب هم مفید باشد زیرا کسانی که گرفتگی رگ قلب دارند، هنگام راه رفتن، نفس کم می آورند. مفضّل بن عمر از امام صادق (ع) پرسید: من مبتلا به تنگی نفس شدید می شوم و زمانی که راه می روم، چه بسا از خانه خودمان تا خانه شما چند بار می نشینم. امام (ع) فرمود: یا مفضّل، برای درمان این بیماری، ادرار شتران ماده را [گرماگرم] بخور. مفضّل می گوید: من خوردم و بیماری ام درمان شد." (5)

حضرت موسی بن جعفر فرمودند: بول شتر بهتر است از شیرآن و نیز امام صادق (ع) فرمودند : بول شتر شفای هر دردی است که در جسد باشد."(6)

سماعه می گوید: از امام صادق(ع) در مورد کسی که با نوشیدن ادرار شتر و گاو و گوسفند دردش درمان می شود، پرسیدم: آیا نوشیدن آن برای او حلال است؟ فرمود: بله، ایرادی ندارد.(7)

شخصی از امام صادق پرسید: آیا کسی می تواند ادرار گاو را بخورد؟ فرمود: اگر برای درمان به آن نیاز دارد، بخورد؛ همچنین ادرار شتر و گوسفند.(8)

امام کاظم(ع) فرمود: ادرار شتر بهتر از شیر آن است.(9)

" ...هشام الخیاط، پزشک داروهای گیاهی با استناد به حدیث نوشیدن ادرار شتر که در کتاب "صحیح بخاری" آمده، تاکنون به بسیاری از بیماران خود نوشیدن آن را تجویز کرده است.

روزنامه "عکاظ" چاپ عربستان سعودی در گزارشی نوشت: در بازارهای روستایی استان "العسیر" عربستان، خرید و فروش شپش بین زنان گسترش یافته که از آن برای بهبود موهای خود استفاده می‌کنند. حمد العسیری، پزشک سنتی به این روزنامه توضیح داد که شپش، انگل است و به زنان عربستان توصیه کرده که برای تقویت و براق شدن موهای خود از "ادرار شتر جوان" استفاده کنند که "طی زمان‌های متمادی آزمایش شده است". درعربستان به ویژه در ماه رمضان عده ای برای رفع بوی دهان ادرار شتر می خورند

"حُرعاملی صاحب کتاب وسائل الشیعه، بابی دارد با عنوان مجوز خوردن شاش شتر و گاو و گوسفند.... خوردن ادرار حیوانی که گوشتش حلال است اشکالی ندارد. ادرار شتر از شیرش بهتر است (به رغم اینکه) الله در شیرش شفاء قرار داده است. ادرار شتر شفای هر دردی است و برای غسل بدن هم مناسب است. خرید و فروش و نوشیدن بول برخی از چارپایان، به ویژه شتر به دلیل مستندات روایی و خواص دارویی آن جایز بوده است تا آنجا که در برخی روایات بول شتر را از شیرش سودمندتر دانسته اند. در حیله المتقین از علی ابن ابی طالب نقل است: شیر گاو وشتر دوا باشند و شاش شتر بهتر از شیر آنست."

انس روایت کرده است : " آب و هوای مدینه مناسب حال برخی از مردم نبود، پس پیامبر آنها را فرمان داد که چوپانش (و شترهای وی) را دنبال کنند و از شیر و ادرار آن داروها (بعنوان دارو) بنوشند. پس آنها را دنبال کردند و از شیر و ادرارشان نوشیدند تا سالم شدند. آنگاه چوپان را کشتند و شتر ها را راندند. وقتی خبر به پیامبر رسید، افرادی را بدنبال آنها فرستاد، آنها دستگیر شده، دست و پایشان بریده و چشمهایشان با آهنی داغ سوزانده شد. (صحیح بخاری)

"ادرار شتر باید از شتر ماده و بیابانچر باشد. ادرار شتر، باید گرم و تازه استفاده شود و حداقل یک بار صبح و یک بار شب، به مدت سه روز خورده شود. باید مطمئن بود که شتری که ادرارش را می نوشید با انسان مجامعت نکرده باشد، اگر چنین اتفاقی رخ داده باشد، ادرار شتر نجس و غیرقابل مصرف است." (10)

منبع ها و توضیح ها:

1- ادرار درمانی:" ۱۵ فایده اورین تراپی که عجیب ولی واقعی است."

https://bazdeh.org/

https://www.healthline.com/health/drinking-urine#takeaway

2- دانشنامه ایران باستان، ج ۴، ص ۱۹۱۳ ـ ۱۹۱۴/ دانشنامه ایران باستان، ج ۳، ص ۱۸۴۴ ـ ۱۸۴۷/ به نقل کتاب های دینی زرتشتی، به ویژه وندیداد / هاشم رضی.

http://www.raherasti.ir/2971/

3- تجویز پشکل ماچه الاغ ( عنبرنسا) توسط دکتر روازاده و شیخ تبریزیان، به ویژه درپیشگیری و درمان کرونا یک نمونه است.

و این هم یک خاطره : " یکی از روحانیون از قول آیت الله میرزا کاظم تبریزی قاروبی (درگذشت: ۱۳۷۴ ش) این خاطره را نقل کرد: در سنین جوانی یا نوجوانی شخصی فضله ی گوسفند در کوچه و خیابان (در آن زمان) جمع می کرد. یک روز دیدم مثل خورشت روی پلو می ریزد و می خورد. از او در مورد علت این کارش پرسیدم. جواب داد: نوعی سردرد دارم که تنها درمان آن خوردن فضله ی گوسفند است و وقتی می خورم آرام می شوم."

http://www.raherasti.ir/610

http://alamtab.blog.ir/post/102

urine therapy, urophagia, or urotherapy4-

ادراردوستی هم در میان روش ها و اختلال های فوق به عنوان Urolagnia

" نوعی انحراف جنسی است که در آن فرد هنگام برانگیختگی جنسی مایل به دریافت ادرار شریک جنسی خود است. ادراردوستی عناوین دیگری مانند «دوش طلایی» و آب پاشی» دارد. فرد ادراردوست ممکن است دوست داشته باشد که با ادرار دوش بگیرد یا اینکه روی لباسش ادرار شود. حتی ممکن است علاقه‌مند به نوشیدن ادرار باشد. گاهی بوی ادرار نیز برای فرد ادراردوست می‌تواند

خوشایند باشد."

5- تبلیغ درمان کرونا با ادرار شتر توسط "مهدی سبیلی"، مدیر انجمن علمی آموزشی طب‌الصادق

https://www.youtube.com/watch?v=_EDAuktRijM

6- مفاتیح الجنان، ص ۸۹۹ . این مطلب در حاشیه ی مفاتیح (باقیات صالحات)، باب ششم است که در فهرست آن، عنوان دواء تنگی نفس و سرفه به آن داده شده است./ طبّ الأئمّه، ص ۱۰۳؛ بحار الانوار، ج ۶۲، ص ۱۸۲، ح ۵

7- طب الصادق، محسن شکری پینوندی، برگرفته از طب المعصومین، ص 91

8- حُر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۲۵، ص ۱۱۵، حدیث ۳۱۳۶۸

9- وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۴۱۱، ح ۴۰۰۸

10- وسائل الشیعه، ج ۲۵، ص ۱۱۴،ح ۳۱۳۶۴

11- برخی از منابع :

- آسمان و جهان، ترجمه كتاب السماء و العالم/ بحارالانوار، مجلسی، مترجم: محمد باقر كمره‏اى‏، ناشر: اسلامیه‏، تهران‏، جلد6.

- حُر عاملی، وسائل الشیعه، حدیث شماره 31363 و31364 و31367

- بحار الأنوار، جلد 63، ص103

- شیخ کلینی، اصول الکافی، ص57

- طبّ الأئمّة، ص 103 و بحار الأنوار، ج 62، ص 182، ح 5

- بحارالأنوار، ج ۵۹، ص ۱۸۲

- سایت انصارالخمینی (ره)