در ۱۰ ژانویۀ ۲۰۱۹ مایک پُمپئوُ در سخنرانی‌اش در دانشگاه آمریکایی قاهره گفت: من روی میز کارم همیشه یک کتاب مقدس دارم تا خداوند، کلام و حقیقت او را (یعنی وجود مطلق خدا را) فراموش نکنم. اما امروز می‌خواهم از حقیقتی سخن بگویم که در این گوشه از جهان کم‌تر از آن سخن می‌گویند، و من چون نظامی هستم رُک و راست اعلام می کنم که آمریکا در خاورمیانه نیرویی در خدمت «خیر» است. اگر این حقیقت را نپذیریم امروز و در آینده دست به انتخاب‌های نادرستی خواهیم زد. او سپس افزود: آمریکا نخواهد گذاشت ایران سوریه را به لبنان دیگری تبدیل کند و با دیپلماسی و همکاریِ متحدان خود «برای بیرون راندن چکمه‌هایِ ایرانی از سوریه» تلاش خواهد کرد.

مایک پُمپئوُ در آن سخنرانی چند بار به سخنرانیِ تاریخیِ‌ باراک اوُباما در ۴ ژوئن ۲۰۰۹ در قاهره اشاره کرد و گفت: به یاد داشته باشید، اینجا در همین شهر بود که آمریکایی دیگری در برابر شما ایستاد و گفت تروریسم اسلامیِ رادیکال نتیجۀ یک ایدئولوژی نیست. او به شما گفت كه یازده سپتامبر كشور من را وادار كرد تا آرمانهای خود را ، به ویژه در برابر خاورمیانه ، رها كند. او به شما گفت كه ایالات متحد و جهان اسلام نیاز به یک «شروع جدید دارند». آن خطاهای داوری به نتایج وحشتناکی انجامیدند. پُمپئوُ سپس افزود: و اما خبر خوش. آن خبر این است که دوران شرمساریِ آمریکا از خود به پایان رسیده، چنان که دوران سیاست‌هایی هم که به آن همه رنج‌هایِ نالازم می‌انجامند پایان یافته است. شروع واقعی همین امروز است.

سخنرانیِ وزیر امور خارجۀ آمریکا در قاهره آشکارا نشان داد که عنصر «دین» در سیاستِ خارجی دولت کنونیِ آمریکا دست‌کم در خاورمیانه نباید نادیده گرفته شود. پُمپئوُ تنها نمایندۀ این نگرشِ «دینی» در دستگاه دولتیِ آمریکا نیست. «دین» برای مایک پِنس، معاون ترامپ، نه تنها منبع الهام بلکه یک اصل هویتی است. او پیش از آنکه به معاونت ریاست جمهوری آمریکا منصوب شود در ۲۰۱۰ در مصاحبه‌ای با یکی از رسانه‌های مسیحی گفته بود که خدا را در ۱۸ سالگی در یک جشنوارۀ موسیقی یافته است: «من در بهار ۱۹۷۸ زندگانی‌ام را به مسیح بخشیدم و همه چیز با آن تغییر کرد». او خالصانه معتقد است که «خداوند طرحی برای آمریکا دارد». مایک پِنس در آن جشنواره با مذهب کاتولیک که مذهبِ خانواده‌اش بود و نیز با افکار آزادی‌خواهانۀ دوران تحصیلی‌اش وداع کرد و به شاخه‌ای از پروتستانتیسم به نام «مسیحیت انجیلی» پیوست. پیروانِ مسیحیت انجیلی در آمریکا مُنادیانِ بازگشت به انجیل و دگرگونیِ فرهنگی‌اند تا حکومتی بر بنیاد آموزه‌های انجیل در آن کشور پدید آورند.

👈مطالب بیشتر در سایت رادیو بین المللی فرانسه

واگذاری وزارتِ امور خارجۀ آمریکا به پُمپئوُ در آوریل ۲۰۱۸ جایگاه مایک پِنس را در دستگاه سیاسی دولت آمریکا استوارتر کرد. زیرا پُمپئو نیز مانند پِنس مؤمن یا گرونده‌ای «دوباره ‌زاد» است و با گسستن از کلیسایِ پیرکشیشی (پرِسْبیتری) به مسیحیت انجیلی پیوسته است. او در ۲۰۱۴ خطاب به هم‌مذهبانش در کانزاس گفت: اسلام رادیکال نابود کردنِ مسیحیان را در جهان واجب شرعی می‌داند. درست است که مدافعانِ این اسلام در میان مسلمانان اقلیتی بیش نیستند، اما شوخی نمی‌کنند. آنان از مسیحیان بیزارند و ما چاره‌ای نداریم که دعا کنیم و به نبرد ادامه دهیم. زیرا می‌دانیم که عیسیٰ مسیح نجات دهندۀ ما و، به واقع، تنها راه حل برای جهان ماست. آنچه پُمپئوُ در ژانویۀ ۲۰۱۹ در قاهره گفت کم و بیش تکرار همان سخنانی بود که در ۲۰۱۴ خطاب به هم‌مذهبانِ کانزاسی‌اش گفته بود.

گروه هایی از پیروانِ «مسیحیت انجیلی» در ایالات متحد خواهان بازگشتِ یهودیان جهان به اسرائیل اند و آن را به واقعیت پیوستنِ پیشگویی‌های خداوندی می‌دانند. از همین رو، سرسختانه از طرح «اسرائیل بزرگ» پشتبانی می‌کنند. از آنان زیر عنوانِ «صهیونیست‌های مسیحی» یاد می‌کنند. بعضی از آنان ترامپ را «کورُش کبیر امروز» می‌دانند. در فیلم «رسالتِ ترامپ» آشکارا به این موضوع اشاره شده است. او را مانند کورُش آزاد کنندۀ یهودیان می‌دانند. چنان که گفته می‌شود بنیامین نتانیاهو بیش از آنکه به پشتیبانی یهودیان آمریکا چشم دوخته باشد، به پیروان «مسیحیت انجیلی» در آمریکا امید بسته است.