جمهوری اسلامی با رای ۹۸/۲ درصد آراء بر سر کار آمد. اکثریت مردم، قبلاً محتوای این عبارت را نمی‌دانستند ولی با توضیحات آقای خمینی متوجه معنای آن شده‌بودند.

ایشان در پاسخ به خبرنگار لوموند گفته‌بود : «جمهوری به همان معنایی که همه‌جا جمهوری‌ست».

این اوفوا بالعهد (سوره اسراء) اما اجرا نشد و کشور بر اساس رای جمهور مردم اداره نشد و نمی‌شود.

پارادایم خودی و غیرخودی که از ۲۳ بهمن ۵۷ طرفدار پیداکرده‌بود، به‌تدریج حاکم شد. غیرخودی دانستن منتقدان اما، مورد قبول «جمهور مردم» نبوده و نیست.

نادیده‌گرفتن آراء ملت، به‌معنای تبدیل جمهوری اسلامی به حکومت اسلامی‌ست و حکومتی که نظر اکثریت مردم را اجرا نکند سقوط خواهد کرد. هشدارهای اخیر علی مطهری و نامه‌ی ۱۰۰ اصولگرا هم، همین را مطرح کرده‌است.

خواست اکثر مردم، دگرگونی‌های ساختاری به‌منظور استیفای حقوق ملت است و آن‌را بارها از طریق حرکت‌های خشونت‌پرهیز اجتماعی اعلام کرده‌اند.

استمرار این حرکات و جنبش‌های مطالبه‌محور و مسالمت‌آمیز اجتماعی‌ست که به برآمدن جمهوری به همان معنایی که همه‌جا جمهوری‌ست، می‌انجامد.