بارها شنیده بودم که هزاران ایرانی با شاهزاده رضا پهلوی در تماس مستقیم هستند.
برای دعوت از شاهزاده، برای انجام یک گفت و گوی کورونایی، مثل یک ایرانی معمولی به جست و جوی نشانی ای میل رسمی ایشان بر خاستم ولی هر چه جلوتر رفتم با کمال تعجب هیچ نشانی رسمی یی از ایشان نیافتم.
در سایت رسمی ایشان با پسوند دات اُرگ، کلا صفحه ی فارسی فعال نیست و در بخش های انگلیسی و فرانسه، تماس از طریق فرم انجام می شود.
از این طریق دعوت خود را ارسال کردم و جوابی مبنی بر این که ای میل به دست دفتر شاهزاده یا خود شاهزاده رسیده باشد دریافت نکردم.
به عبارتی شاهزاده یا دفتر شان می توانند پاسخ به دعوت من ندهند اما حداقل انتظار می رود وصول نامه را حتی به شکل اتوماتیک اعلام کنند.
طبعا دوستانی دارم که با شاهزاده در تماس هستند ولی چون می خواستم شخصا امکان تماس با ایشان را مثل هر ایرانی دیگری بیابم از آن ها درخواستی نکردم.
موضوع را در صفحات اینترنتی خود با دوستان اینترنتی مطرح کردم گفتم شاید ای میلی هست ولی من آن را نیافته ام.
با کمال تعجب هیچ ای میل معتبر و مستقیمی به دفتر ایشان اعلام نشد.
برخی از دوستداران شاهزاده در پاسخ من نوشتند که شما در نظر بگیرید که شاهزاده باید جوابگوی میلیون ها ایرانی باشد و انتظار پاسخ از ایشان نداشته باشید.
عرض کردم که مطلقا انتظار پاسخ ندارم فقط دنبال نشانی ای میل معتبری می گردم که مطمئن شوم دعوت ام به دفتر ایشان یا به خود ایشان رسیده است.
برخی گفتند در زیر صفحه ی اینستاگرام ایشان دعوت ات را بنویس.
عرض کردم که چنین کاری نمی کنم چون نه در شان من است نه در شان شاهزاده. تازه از کجا معلوم میان دو سه هزار کامنت اصولا کامنت من دیده شود.
یکی دیگر از هواداران شاهزاده به من نوشت تقاضای تان را برای احزابی که ایشان با آن ها در تماس است بفرستید.
عرض کردم این یک کار را دیگر نمی کنم. هر چیزی راه و روشی دارد از جمله تماس با یک شخصیت سیاسی. این دیگر می شود پیچاندن من و من پیچانده نمی شوم.
یکی از دوستان لطف کردند و بعد از اطلاع از پیام من نشانی ای میل خصوصی ایشان را برایم فرستادند و تاکید کردند که مطلقا این ای میل را به کسی ندهم. ای میل دعوت خود را با ذکر پوزش از این که به نشانی مستقیم ایشان ارسال می شود فرستادم ولی این کار درست نبود و بعد از این که چنین کاری کردم پشیمان شدم.
این که این موضوع را در این جا می نویسم، به خاطر این است که اگر یک ایرانی از آن هزاران ایرانی بخواهد نه به شکل کامنت و غیره، بلکه به صورت رسمی با ایشان تماس بگیرد و صحبت کند از چه راهی باید وارد شود.
اگر شخصا این موضوع را تجربه نکرده بودم، هرگز متوجه فقدان ساده ترین وسیله ی ارتباطی با یک شخصیت مملکتی و بین المللی نمی شدم. امیدوارم این نوشته باعث شود شاهزاده فکری به حال این موضوع بکنند.
