اما روایت یک سال بعد عوض شد. چین گفت که "بدخواهان" قصد داشته‌اند که این بچه را قاچاقی از کشور خارج کنند و به همین خاطر خانواده‌اش درخواست محافظ کرده‌اند و مقامات نیز با آن موافقت کرده‌اند.

با وجود این تمهیدات محافظتی، پکن گفت که زندگی این پسر و خانواده‌اش عادی است و دوست ندارند کسی مزاحمشان شود. این حرف از آن زمان به بعد بارها تکرار شده است.

البته دولت چین بعضا چیزهایی برملا کرده است که نشان می‌دهد مسائل بر وفق مراد نیست.

مثلا در سال ۱۹۹۸ به کارگروه گفت که مادر پانچن لاما در زندان است،‌ اما مشخص نیست که به چه دلیل و به چه مدت.

خبرهایی هم گاهی از منابع دیگر به گوش می‌رسد.

رابین کوک، وزیر خارجه وقت بریتانیا، در سال ۲۰۰۰ گفت که چین دو عکس به مقامات بریتانیایی نشان داده است که پسری را که به گفته آن‌ها همان پانچن لاما است نشان می‌دادند.

در یکی از عکس‌ها پسری در حال بازی پینگ پنگ بود و در دیگری روی تخته سیاه به زبان چینی می‌نوشت. البته عکس‌ها را به مقامات بریتانیایی نداده بودند و آن‌ها فقط اجازه داشتند که عکس‌ها را ببینند.

وقتی در سال ۲۰۰۷ برای تهیه گزارش به تبت رفته بودم، مقامات محلی به من گفتند که پانچن لاما ترجیح می‌دهد که در آرامش زندگی کند و دوست ندارد کسی مزاحمش شود.

به گفته دولت در تبعید تبت، آخرین خبر جدی از پانچن لاما دو سال پیش بیرون آمد،‌ هنگامی که چین به سازمان ملل گفت که او یک زندگی عادی دارد و شاغل است.

"او و خانواده‌اش را بردند"

پروفسور جرمی سارکین، عضو کارگروه سازمان ملل بین سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۴، می‌گوید که مشخص است چین پانچن لاما را غیب کرده است، کاری که نقض قوانین حقوق بشر سازمان ملل محسوب می‌شود.

به گفته او "واقعیت با حرف‌های چینی‌ها عوض نمی‌شود. او و خانواده‌اش را گرفته‌اند. باید به ما اجازه دهند تا از سلامتی او کسب اطمینان کنیم."

او که حالا در دانشگاه نوا در شهر لیسبون تدریس می‌کند معتقد است که مخفی‌کاری چینی‌ها چیز عجیبی نیست. "هیچ حکومتی دوست ندارد بپذیرد که کسی را ناپدید کرده است." اما آقای سارکین می‌گوید که کار خاصی در این باره از دست کسی ساخته نیست و فشاری هم نیست که کسی بخواهد تلاشی بکند.

رابرت بارنت، از ناظران امور تبت، می‌گوید که بیشتر شهروندان چینی از سیاست سرکوب دولت در تبت حمایت می‌کنند. به گفته این استاد دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی لندن "چین در جذب تبتی‌ها موفق عمل نکرده است،‌ اما چه اهمیتی دارد وقتی که ۱.۴ میلیارد نفر از شما حمایت می‌کنند."

اما او معتقد است که رهبران چین هرگز موفق نخواهند شد که با آرامش از قدرت خود در تبت لذت ببرند. "ساختاری بسیار شکننده است. آن‌ها برای همیشه در سایه ترس از فروپاشی کل ساختار زندگی خواهند کرد."

شاید حق با او باشد، اما این واقعیت که دولت در تبعید تبت عمدتا نمی‌تواند از منابع خود درباره گدون چوئیکی نیاما خبر بگیرد نشانه تسلط کامل چین بر تبت است.

دالایی لاما دو سال پیش گفت که "خبر موثق" دارد که او هنوز زنده است، اما بعد از آن دیگر کسی چیزی نشنیده است.

آقای فراسی، نماینده دولت در تبعید تبت در لندن، می‌گوید که جز امید بستن به آن تک عکس پسر ۶ ساله کاری از دستشان ساخته نیست. به گفته او این عکس در همه خانه‌ها و صومعه‌های تبتی خارج از کشور به دیوار آویزان است و کانون دعا و تکریم محسوب می‌شود. امید همه به این است که شاید بالاخره روز برسد که او را که حالا برای خودش مردی شده است ببینند.