این اظهارات بسیار جالب توجه اند. آیا منظور جفری این است که اسرائیل باید حملات هوایی خود به سوریه را حتی با هدف محافظت از اسرائیل و همسایگان سوریه و خارج کردن نیرو های ایرانی از سوریه متوقف کند؟ پاسخ این سوال منفی است، زیر از نگاه ایالات متحده، اسرائیل به نیرویی برای انجام سیاست امریکا در سوریه تبدیل شده است.

نمی توان منطقی برای سیاست امریکا در سوریه پیدا کرد یا به سیاستی یکپارچه اشاره کرد. برای مثال تصمیم دونالد ترامپ در ماه اکتبر برای خروج نیرو های امریکایی از سوریه به خاطرات پیوسته است.

مسیر باز

عدم وجود سیاست مشخص از سوی امریکا حتی در زمان رئیس جمهوری اوباما، راه را برای ورود روسیه به سوریه باز کرد اما در زمان ترامپ روسیه به طور مشخص از حقوق خود برای باقی ماندن در سوریه مطلع است.

در واقع در همین مصاحبه، جفری تصریح می کند که خروج تمامی نیرو های خارجی از سوریه شامل حال روسیه نخواهد شد:"روسیه پیش از سال 2011 وارد سوریه شده است و در نتیجه استثنا محسوب می شود. اما دیگر طرفین پس از شروع جنگ وارد سوریه شده اند."

پایگاه ارتش روسیه در دهه ی هفتاد میلادی در طرطوس ساخته شد اما پس از آن از یک پایگاه خدمات و نگهداری کشتی های روسی به پایگاه نظامی بزرگی تبدیل شده است که دژ مهمی در منطقه ی مدیترانه محسوب می شود. پایگاه هوایی روسیه در حمیمیم سال 2015 تاسیس شد و در سال 2017 به پایگاه هوایی دائمی در این کشور تبدیل شد. دو پایگاه نظامی دیگر در سوریه ، T-4 نیز که براساس گزارش ها دائما از سوی اسرائیل مورد قرار می گیرند و همچنین مقر هوایی شعیرات هم از سوی روسیه مورد استفاده قرار گرفته است.

از دیدگاه اسرائیل نه تنها سیاست امریکا در آزاد گذاشتن دست آنها خردمندانه است بلکه روسیه نیز به آنها اجازه داده است تا زمانی که اقداماتشان به رژیم بشار اسد آسیبی نرساند و تنها اهداف ایرانی را هدف قرار دهد به اقدامات خود ادامه دهند.

به رسمیت شناخت حق حضور نیرو های روسیه از سوی امریکا باعث ورود مسکو به مناطق جدیدی از جمله لیبی شده است، روسیه در لیبی از فرمانده جدایی طلب این کشور خلیفه حفتر پشتبانی می کند. امریکا اعلام کرده است که به دنبال دولتی یکپارچه در لیبی است و از دو دولت با دو پارلمان جداگانه در یک کشور حمایت نمی کند.

عقب نشینی امریکا از خاورمیانه

امریکا مجبور است از تصمیم روسیه، مصر، امارات و فرانسه در لیبی پیروی کند. این کشور ها از حفتر در مقابل اتحاد ترکی-قطری حمایت می کنند که به دولت رسمی لیبی کمک های نظامی ارائه می دهد. واشنگتن با توجه به مسیری که در سوریه پیش گرفت نمی تواند درخواست خروج نیرو های خارجی از لیبی را داشته باشد.

با توجه به واقعت های تازه ای که در خاورمیانه پدیدار شده اند و کمرنگ تر شدن نقش امریکا، می توان گفت که امریکا استراتژی عقب نشینی از این منطقه را پیش گرفته است. اما با این حال نمی توان گفت که این عقب نشینی حاصل یک سیاست منطقی و سازماندهی شده است.

در واقع امریکا پیش از ورود ترامپ به کاخ سفید خود را وارد این باتلاق کرده بود و اکنون هم روند اما این بار با شرط و شروط ترامپ ادامه دارد.