ترس باقر و محمود

اصولگرایان نگران اصولگرایان بی‌اصولی هستند که تشکیلات خود را خارج از ضوابط اصولگرایی بنا کرده‌اند و در صورت به قدرت مشخص نیست تا چه اندازه به تعهدات جریانی خود پایبند باشند. قالیباف با اینکه به توصیه اصولگرایان عمل کرد و در مجلس از نیرو‌های این جریان استفاده کرد، اما هیچوقت دلش با این جریان صاف نبود. همه دیدند چطور ۸۴ و ۹۶ اصولگرایان دقیقه ۹۰ قالیباف را تنها گذاشتند و برعکس سال ۹۲ که اجماع خوبی روی سردار بود، حاضر به حمایت از او نشدند.

قالیباف هنوز به مدیران شهری و مشهدی خود بیشتر از سایر اصولگرایان باور دارد. از طرفی شاید به خاطر زندانی شدن عیسی شریفی از ابراهیم رئیسی گلایه دارد و همچنین تحمل میرسلیم هم برای او دشوار است.

محمود احمدی نژاد هم به آرامی برای انتخابات آماده می‌شود. با این تفاوت که بعید است رای احمدی نژاد به سبد اصولگرایان برود، اما او از سبد رای اصولگرایان سهم خود را بر می‌دارد. نامه نگاری‌های اخیر او با سران سعودی، باعث عصبانیت جریان‌های مختلف اصولگرایی شده است.

عملکرد مجلس

اصولگرایان بهتر از اصلاح طلبان می‌دانند با کاهش اختیارات مجلس، این نهاد کارایی خود را به شدت از دست داده است. حالا که آن‌ها با تبلیغات فراوان نزدیکان خود را به مجلس فرستاده‌اند، این عدم کارایی بیشتر به چشم می‌آید. با اینکه مجلس دهم اقلیت صد نفره اصلاح طلب داشت، اما اصولگرایان از سال ۸۳ تا امروز همیشه اکثریت مجلس را در اختیار داشته‌اند، اما این دوره این عملکرد زیر ذره‌بین نقد قرار دارد و هر گفتار و رفتاری در این مجلس به اعتبار اصولگرایان ضربه می‌زند. رقابت فرزونده و بذرپاش یک پرده از این نمایش بود که به شدت به فضا‌های مجازی کشیده شد و کاربران سایبری قرارگاه عمار و سراج و ... حسابی از خجالت هم درآمدند. افرادی که نمایندگان دوره یازدهم را می‌شناسند می‌گویند این قصه سر دراز دارد و تازه ماجرا آغاز شده است.

در این شرایط ابراهیم رئیسی که در بازی‌های مجلس دخالتی نداشت، می‌تواند چهره متفاوتی از خود به جای بگذارد. ابراهیم رئیسی از معدود اصولگرایانی بود که در انتخابات ورود مستقیم نداشت و نمی‌توان عملکرد مجلس را به پای او نوشت.

نامزد‌های مینی بوسی

اصولگرایان این دوره هم مثل دو دوره قبل با کثرت نامزد‌ها مواجه هستند. سال ۹۲ با وجود رد صلاحیت زاکانی و لنکرانی و انصراف حداد عادل، باز هم ۴ چهره از این جریان در انتخابات حاضر بودند. عزت‌الله ضرغامی درباره تعدد نامزد‌های این جریان برای انتخابات گفته «برای ۱۴۰۰ یک مینی‌بوس آدم در صف هستند؛ واقعا کی مرده، کی زنده، خیلی اتفاقات خواهد افتاد. آنچه به من مربوط می‌شود، اگر نگوییم سرباز نظام، خودم را یک بازیگر یا بازیکن روی نیمکت نظام می‌دانم که اگر روزی لازم باشد، داخل زمین بروم و بازی کنم.»

در این شرایط، بهترین کار مراجعه به فردی است که اجماع همه را داشته باشد. جز ابراهیم رئیسی، فردی با این مشخصات در جریان اصولگرا پیدا نمی‌شود و سایر افرد، حتی اجماع ۵۰ درصدی هم ندارند.

دزد فراوان است!

رییسی تنها رییس قوه قضاییه تاریخ جمهوری اسلامی است که از بیرون دستگاه قضا به ریاست نرسیده و این برای او تمایز ویژه‌ای ایجاد کرده است. او این روز‌ها یکی یکی مفاسد اقتصادی را به محاکمه می‌کشد. اکبر طبری از نزدیکان صادق لاریجانی، دختر و داماد نعمت زاده و نزدیکان سرلشکر صالحی و چهره‌هایی همچون حسین هدایتی و حسن رعیت که حاشیه امن داشتند و مدیران ارشد بانکی و ... تا اینجا محاکمه شده‌اند و گویا افرادی مثل قائم مقام قالیباف هم در صف محاکمه قرار دارند. این پرونده‌ها حتی اگر بعضی به نتیجه هم نرسد، اعتباری قابل اعتنا برای رییس قوه قضاییه است که خود را در قامت مدیری ضدفساد جایگاه‌یابی کرده و مهمتر از آن اینکه افراد بسیاری هستند که به این جایگاه باور دارند و معتقدند موج مبارزه با فساد همچنان ادامه خواهد داشت. نکته دیگر اینکه این اعتبار قابل انتقال به کسی نیست.

ابراهیم در برزخ

ابراهیم رئیسی جدی‌ترین نامزد انتخاباتی است که پیروزی اصولگرایان در آن قطعی به نظر می‌رسد. اما حتی یک درصد شانس شکست، رئیسی را برای همیشه از عرصه سیاست ایران دور خواهد کرد. آینده‌ای که البته با فرمان فعلی، درخشان به نظر می‌رسد. انتخابی سختی میان قرار گرفتن در میان یکی دو جین نامزد احتمالی ریاست جمهوری و تن به اقبال سپردن یا ماندن در قوه قضاییه برای رییسی وجود دارد. سال آینده مشخص خواهد شد رییسی کدام راه را انتخاب می‌کند.