اعتراض گسترده به پخش اعترافات اجباری نوید افکاری از صدا و سیما: سناریوی تکراری، دروغین و خجالت‌آور
ایران اینترنشنال - در پی اقدام تلویزیون رسمی جمهوری اسلامی به پخش تصاویری از اعترافات اجباری نوید افکاری، هزاران کاربر در توییتر و دیگر شبکه‌های اجتماعی به این اقدام اعتراض کرده و هشتگ‌های حمایت از برادران افکاری را به ترند اول ایران تبدیل کردند و اقدام صدا و سیما را سناریوی تکراری و دروغین و خجالت‌آور توصیف کردند.
همزمان مازیار ابراهیمی شهروند بی‌گناهی که طی سناریوی دروغین و مشترک وزارت اطلاعات و صدا و سیما پس از ماه‌ها شکنجه به اعترافات اجباری وادار و به عنوان عامل و فرمانده ترور دانشمندان هسته‌ای معرفی شده بود، اقدام صدا و سیما علیه برادران افکاری را تکرار سناریوی همیشگی و دروغی واضح توصیف کرد.
***
گاف بزرگ صداوسیما در پخش اعترافات نوید افکاری/صدای نوید در دادگاه
اقدام صدا و سیمای جمهوری اسلامی در پخش اعترافات اجباری نوید افکاری پس از آن انجام شد که نیروهای امنیتی او را پیشتر از بند قبلی محل نگهداریش در زندان عادل آباد شیراز به مکان نامعلومی منتقل کرده‌اند و خانواده‌اش از وضعیت او بی‌خبرند. همزمان ماموران امنیتی پس از کتک زدن حبیب و وحید افکاری، آنها را نیز «بند ارشاد» زندان عادل‌آباد شیراز، به عنوان بند تنبیهی منتقل کردند.
با این حال، کاربران با بی‌اعتبار دانستن تصاویر پخش شده از اعترافات اجباری نوید افکاری و بر شمردن تناقض‌های متعدد آن، هشتگ‌های #SaveNavidAfkari ، #نوید_افکاری و #اعدام_نکنید را به ترند اول ایران تبدیل کردند.
نوید افکاری، یک هفته قبل از پخش اعترافات اجباری خود از صدا و سیما با ارسال فایل صوتی از زندان گفته بود: «قوه قضاییه و صدا و سیما اعتراف مرا به شکل تکه‌تکه و سانسور شده که روال کارشان است، پخش کردند. چون من بی‌گناهم و به همین دلیل هیچ سند و مدرکی دال بر مجرمیت من وجود ندارد، تنها ابزارشان همین است؛ اقرار زیر شکنجه.»
او تاکید کرده بود که حتی براساس قانون فعلی «اقراری که در پی شکنجه و آزار جسمی و روحی گرفته شود هیچ‌گونه اعتباری و وجاهت قانونی و شرعی ندارد».
نوید افکاری با بیان اینکه «من فقط ادعای شکنجه شدن نکردم»، گفت: «عکس رادیولوژی،گزارش پزشکی قانونی و شهادت شهودی که مطابق موازین شرعی قسم خوردند و شهادت دادند اثبات‌کننده ادعای من است ولی کو گوش شنوا.»
مازیار ابراهیمی شامگاه شنبه پس از پخش اعترافات اجباری نوید افکاری از تلویزیون جمهوری اسلامی، این اقدام صدا و سیما «سناریوی تکراری و خجالت آور» خواند.
مازیار ابراهیمی، خود همراه با ده‌ها تن دیگر در سال ۱۳۹۱ بازداشت و بعد از ماه‌ها شکنجه وادار به اعترافات اجباری شد و در فیلم مشابهی از صدا و سیمای جمهوری اسلامی مستند «کلوپ ترور» به عنوان یکی از ۱۲ متهم، فرماندهی ترور دانشمندان هسته‌ای بین سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲، را پذیرفت.
ابراهیمی سال‌ها بعد از اثبات بی‌گناهیش و پس از آزادی و مهاجرت به آلمان، ماجرای این اعترافات اجباری را فاش کرد، شامگاه شنبه درباره تصاویر پخش شده از اعترافات اجباری نوید افکاری در تلویزیون جمهوری اسلامی، گفت: صداوسیما فردی را به عنوان وکیل نوید افکاری نشان می‌دهد و می‌گوید «اجازه گرفته بودیم نوید را برای بررسی شکنجه به پزشکی قانونی ببریم ولی خودش نیامد»، ولی دروغی از این واضح‌تر نیست.
ابراهیمی گفت که منهم در دادگاهی به ریاست ابوالقاسم صلواتی، رییس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران، وکیل تسخیری مشابهی داشتم که به من [بی‌گناه] می‌گفت: «بیا اعتراف کن، حکم اعدامت را بکنم حبس ابد.»
همزمان آیدا یونسی، خواهر علی یونسی دانشجوی بازداشت شده دانشگاه شریف، با اشاره به فشارهای دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی برای اعترافات اجباری تحت شکنجه وارد می‌شود، گفت: «روز چهارشنبه به برادرم [علی یونسی] نیز گفته‌اند که با اعتراف تلويزيونی اتهامات را قبول کن تا اعدامت رو بکنیم حبس ابد.»
او گفت که «بعد از پنج ماه بازداشت، شكنجه، انفرادی و بازجویی عمومی از برادرش علی یونسی، نیروهای امنیتی «سه هفته است كه با تهدید و فشار اصرار بر مصاحبه تلویزیونی دارند.»
اعترافات اجباری و پخش گزارش‌های مشابه در صدا و سیمای جمهوری اسلامی چهار دهه سابقه دارد. نتایج تحقیق مشترک میان سازمان عدالت برای ایران و فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر سازمان حقوق بشری که به تازگی منتشر شد نشان داد که صداوسیمای جمهوری اسلامی بین سال‌های ۱۳۸۸ و ۱۳۹۸، دست‌کم ۸۶۰ مورد «اعتراف اجباری» و «محتوای افتراآمیز» علیه شهروندان منتشر کرده است.
بنابر این پژوهش، تلویزیون دولتی ایران تنها طی این ۱۰ سال، «اعترافات اجباری» بیش از ۳۵۵ فرد را پخش کرده است و همچنین علیه بیش از ۵۰۵ نفر «محتوای افتراآمیز» منتشر کرده است.
عادل رحمان خان، دبیر کل فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، پس از انتشار این تحقیق گفت که مقام‌های ایران «دهه‌ها» از پخش اعترافات اجباری در رسانه‌های دولتی برای «سرکوب مخالفان» استفاده کرده‌اند.
