نیوشا بقراطی - رادیو فردا
محمد جواد ظریف از یک سو با این ادعا که اعدام نوید افکاری ربطی به اعتراضات نداشت می‌گوید قوه قضاییه جمهوری اسلامی مستقل است؛ اما همزمان در اظهاراتی که آن «استقلال» مورد ادعا را به چالش می‌کشد از آمادگی برای تبادل دوتابعیتی‌های زندانی در ایران با ایرانیان زندانی در آمریکا می‌گوید.
وزیر خارجه جمهوری اسلامی در ابراز آمادگی خود با بیان این جمله که «من پیشنهاد یک مبادله جهانی را داده بودم» تردیدی باقی نمی‌گذارد که نقشش صرفا پیام‌رسان قوه قضاییه نیست و بر خلاف آنچه چند ثانیه قبل ادعا کرده بود، استقلال قوا در جمهوری اسلامی می‌تواند در جاهایی که لازم باشد، خالی از معنا شود.
پیش از این هم ظریف ادعاهای پرحاشیه‌ای را درباره حقوق بشر در ایران مطرح کرده بود؛ ازجمله این‌که بهایی بودن جرم نیست، همجنسگرایان در چاردیواری خود آزادند و این‌که کسی در ایران به‌خاطر عقیده‌اش در زندان نیست؛ اظهاراتی که همگی در مصاحبه با افراد و رسانه‌های خارجی یا در نشست‌های برون‌مرزی مطرح شده است.
👈مطالب بیشتر در سایت رادیو فردا
منتقدان وزیر خارجه جمهوری اسلامی می‌گویند او از جایگاه دیپلماتیک خود و ظاهر میانه‌رو و تکنوکراتی که سعی در ترسیمش دارد، برای سفیدکاری وضعیت حقوق بشری و سیاسی ایران در صحنه پر انتقاد جهانی بهره‌جویی می‌کند.
اما این سخنان چقدر خریدار دارد و چه دامنه‌ای از تاثیرگذاری؟
اساسا مخاطب ظریف کیست؟ افکار عمومی جهان؟ همتایان برون‌مرزی؟ مردم ایران؟ یا راس هرم حکومت؟
نقش او را در کارزار «ضد خبر» جمهوری اسلامی - در مقایسه با سایر مقامات - چگونه باید برآورد کرد؟ در این برنامه به این پرسش‌ها می‌پردازیم.
