این مطالعه نشان می‌دهد که در ورزشکاران نخبه عضله باسن ۴۵ درصد بزرگتر از باسن ورزشکاران عادی است.

پروفسور فولند می‌گوید: «جای تعجب است، زیرا تصور می‌شد که سرعت دویدن تحت تأثیر عواملِ به مراتب متعددتری باشد؛ از جمله تکنیک، روانشناسی، تغذیه، و آناتومی دیگر بخش‌های بدن. بنابراین، کشف این که اندازه یک عضله به تنهایی تقریباً نیمی از توضیح را تشکیل می‌دهد، خیلی قابل توجه است.»

به گفته وی، «به نظر می‌رسد که اندازه عضلات، خصوصاً اندازه عضله منبسطه مفصل ران و عضله کپل، برای سرعت در دویدن خیلی مهم‌تر از آن چیزی است که پیشتر فکر می‌کردیم.»

وی می‌افزاید: «نتیجه منطقی این است که با باسن بزرگ‌تر، دونده قادر به تولید قدرت بیشتر و در نتیجه رسیدن به سرعت بالاتر خواهد بود.»

«بنابراین، انتظار می‌رود که بتوان با افزایش اندازه عضله کپل و نیز عضله منبسطه مفصل ران، عملکرد را در سرعت دویدن بهبود داد.»

به گفته محققان، این مطالعه که در ژورنال «مدیسین اند ساینس این اسپورتس اند اکسرسایز» منتشر شده است، ممکن است به تحول عمده‌ای در نحوه آماده‌سازی ورزشکاران بینجامد.

آقای میلر، نویسنده اول مقاله، می‌گوید: «من معتقدم این تحقیق می‌تواند تأثیر قابل ‌توجهی بر کار مربیان و ورزشکاران دو و میدانی بگذارد. تحقیقاتی از نوع تحقیق ما که عملکرد ورزشکاران نخبه را با عملکرد ورزشکاران عادی مقایسه می‌کند و انگشت روی یک عامل مشخص می‌گذارد، خیلی محدود است.»

این تیم پژوهشی هم‌اکنون با تمرکز بر ورزشکاران زن قصد دارد دامنه پژوهش خود را گسترش دهد.

آنان همچنین در حال جمع‌آوری داده‌های آماری برای مقایسه آناتومی عضلانی دونده‌هایی هستند که در مسافت‌های مختلف رقابت می‌کنند.