ابوالفضل فاتح
صحنه های غم انگیز و تکان دهنده آزار و هتک دختر مجروح آبادانی (خانم بهار چشم براه) و پسر دست بسته ی مشهدی (آقای مهرداد سپهری) آن هم در شهر امام رئوف، قلب هر انسانی را به درد می آورد. این رفتار غیر انسانی در هر جای جهان و از سوی هر کس که روی دهد محکوم است و وقتی در سرزمین ما و از سوی ماموران ما روی می دهد بسی دردناکتر است و وقتی درملاء عام روی می دهد نگرانی ها را مضاعف می کند که در پشت پرده و دور از انظار چه می گذرد؟
این پدیده های زشت و غیر انسانی ناشی از فقدان آموزش مناسب، فقدان تربیت صحیح و فقدان فهم از مسئولیت و چارچوب های قانونی و به رسمیت نشناختن ابعاد عمیق و مهم حقوق مردم است. مردم حقوقی دارند که قانون برای حفظ حریم آنان تاسیس شده است نه تعدی به آنان. متاسفانه سالهاست شاهد هستیم که هرگاه ظلمی روا می شود، برخی مقامات، تریبونها و رسانه ها به جای آن که به رفع ستم قیام کنند و فرد یا نهاد خاطی را به محاکمه بکشند؛ و اعاده ی حقوق تضییع شده را دنبال نمایند، با متهم کردن فرد ستم دیده به یک اتهام اجتماعی یا فرهنگی یا سیاسی به توجیه ظلم و ظالم بر می خیزند و همین رویکرد غلط و غیر مسئولانه و مخرب سبب می شود که این پدیده ها تشدید و تکرار شود. غافل آن که حتی اگر فردی متهم هم باشد، در دین و قانون جای رسیدگی به آن دادگاه و قاضی عادل است و هیچ فرد یا ماموری حق تعدی به او را ندارد. آری اگر حقوق و اخلاق زیربنای رویکردهای ما نباشد و نگاه تبعیض آمیز نسبت به حقوق قشرهای مختلف جامعه منتفی نشود، نتیجه همان می شود که می بینیم و تعجب ندارد که این پدیده های زشت نسبت به گروه های مختلف اجتماعی بارها و بارها تکرار شده و خواهد شد. کافی است نگاهی به هر یک از رخدادهای تلخ سالهای دور نزدیک که در زندان ها و یا بازداشتگاه ها و یا در اجتماعات و اعتراضات و در دور و نزدیک شاهد بوده ایم داشته باشیم. به زنجیره ای از ستم ها و تعدیات و بی قانونی ها بر می خوریم که همواره از سوی برخی نهادها و مقامات و جریانات سیاسی و رسانه ای حمایت شده اند. و تلاش شده است با متهم کردن مقتولین و آزار دیدگان، متخطیان از قانون تبرئه شوند.
اگر مبتنی بر فلسفه ی غلط هر کس قربانی ماست، لابد متهم و محکوم و مقصر است، هر کس که ماموران بر خلاف قانون او را ضرب و جرح می کنند، یا هدف قرار می دهند لابد یا اراذل و اوباش بوده و یا معتاد و قاچاقچی و یا خس و خاشاک و وابسته ی سیاسی و معارض و معاند و به همین دلیل ناموجه، گویی صاحب هیچ حقی نیست و تعدی به او ایرادی نداشته و نیازی به پیگیری حقوقی ندارد، طبیعی است که این رفتارها تداوم خواهند یافت و نتیجه آن می شود که حقوق و اخلاق مستقر نشده و باب ستم باز بماند و حتی الگویی از خشونت های بی حساب در گوشه و کنار و حتی در میان برخی مردم ترویج شود که می توان ستم کرد و سپس با متهم کردن ستمدیده، ستم را توجیه و خود را از مواخذه رهانید.
وقت آن است قانون، بدون اغماض به اعاده ی حق مظلوم برخیزد و از این که فرد ظالم بخشی از دستگاه های نظام و حکومت یا فلان جریان قدرتمند است به هیچ وجه طفره نرود و بلکه سخت تر بگیرد و رسانه ها نیز بی اغماض در برابر هر ستمی که از سوی هرکس روا می شود سکوت نکنند و اگر خدایی نکرده هر مقام و تریبونی اقدام به توجیه نمود او را به جامعه معرفی و رسوا نمایند، تا ان شاء الله به تدریج این پدیده های زشت و غیر انسانی از جامعه ما رخت بربندد. فراموش نکنیم که مولای ما علی (ع) است که پناهگاه مظلومان بود، جز عدالت به چیزی نیاندیشید و جز به عدالت قیام نکرد.
