می گویند آقا! قبل از ورود به متن، نیازی نیست، به اشتباه هایی که خواننده ممکن است موقع خواندن مطلب بکند اشاره بکنی!

می گویم چشم! اشاره نمی کنم.

اشاره که نمی کنی، می بینی مطلبی که به صراحت و روشنی در آن نوشته شده که افکار امروز «شاهزاده رضا پهلوی» را به عنوان یک جمهوری خواه می پسندم، تبدیل می شود به مطلبی بر ضد مواضع امروز شاهزاده!

چرا؟

چون در این مطلب، از مجیز گفتن های مرسوم و قربان صدقه رفتن های سَبُک خبری نیست و نویسنده صاف و مستقیم به سراغ اصل موضوع می رود.

این که شاهزاده امروز بعد از ۴۰ سال به نتیجه ای رسیده که ما دستکم ده سال است خدمت ایشان می نویسیم و توصیه می کنیم، البته خوشحال کننده است و کاش روزی را ببینیم که ایشان به عنوان نامزد ریاست جمهوری، در جمهوری تازه تاسیس ایران، بالاترین آرا را کسب کند و افکار دمکراتیک خود را به طور عملی در کشور پیاده کند.

اما دو کلمه هم راجع به سوء تفاهمی که در مطلب قبلی اشاره کردم که خود باعث سوء تفاهم شد:

امروز ما در حال جنگ تن به تن با حکومت نکبت و عوامل آن هستیم. پاسدارانِ حکومتِ اسلامی، حتی تحمل یک راهپیمایی اعتراضی را که در آن تظاهر کنندگان با چسب دهان شان را بسته اند و در سکوت طی مسیر می کنند ندارند. می آیند و می زنند و می گیرند و اتهام جاسوسی و وابستگی به بیگانه می زنند و بعد از شکنجه های جسمی و روحی فراوان، معترضان را به زندان های بلند مدت محکوم می کنند.

در خیابان هم با سلاح گرم، مغز جوانانی مثل پویا بختیاری را پخش زمین می کنند.

اگر این جنگ نابرابر نیست پس چیست؟