این که اگر پلیس فتا به جای گرفتن و شکنجه و کشتن ستار، می توانست به او چای بدهد و به او مهربانی کند و دو کیسه برنج به او بدهد و او را با این دو کیسه برنج روانه ی منزل اش کند، فقط نشان دهنده ی بلاهت آلت الله نیست، بلکه نشان دهنده ی از دست دادن کنترل او برای حرف درست و مقبول زدن است.

او با افتضاح سخنان جنسی اش، نقاب از چهره اش افتاده و حالا دستپاچه می خواهد مجددا آن نقاب را به چهره بزند غافل از آن که در اثر این تلاش، آرایشی هم که سر و صورت اش را کرده در حال فرو ریختن است و او هر چه بیشتر دست و پا می زند بیشتر در باتلاقی که در آن افتاده فرو می رود.

اما مادر ستار نیز دریدگی آلت الله را بی پاسخ نگذاشت و جوابی داد که اگر من جای مطهری بودم، تا آخر عمر از سیاست کناره می گرفتم و کنج عزلت می گزیدم.

سخنان متین مادر ستار را در همین جا می شنوید.

امیدواریم مطهری هم این سخنان را بشنود و آویزه ی گوش کند که:
کسی که باد می کارد، عاقبت توفان درو می کند...