مرضیه حاجی هاشمی
بسیاری مصطفی تاجزاده را در حال حاضر صریحترین و شجاع ترین اصلاح‌طلب و منتقد سیاسی در داخل کشور می‌دانند که زبان گویای طبقه متوسط و جامعه نخبگی ایران کنونی است.
آقای تاج زاده! روی سخنم با شماست، شما که هم به لحاظ پیشه هم دانش، سیاستمدار و تحلیلگر و منتقد سیاسی هستید، شما که از انقلابی‌گری در انقلاب اسلامی تا زندانی شدن در جمهوری اسلامی را در کارنامه خود دارید! چرا شفاف به مردم نمی گویید که اصلاح‌طلبان و اصولگرایان به لحاظ مبنای نظری فقه سیاسی هیچ تفاوتی با هم ندارند؟
چرا نمی‌گویید گرچه اسلام از سوی بسیاری از انقلابیون به عنوان ایدئولوژی مبارزه و مکتبی برای تعیین چارچوب‌های حکمرانی بعد از پیروزی انتخاب شده بود؛ اما بعداً در قالب اسلام فقاهتی، پا در عرصه حکمرانی تمام عیار با جلوه ای از فقه حکومتی گذاشت و تمامی اسلامگرا های غیر فقاهتی را در همان سال‌های ابتدایی انقلاب از این عرصه بیرون راند؟
چرا نمی‌گویید مبنای نظری جمهوری اسلامی فقه سیاسی است و به طور کلی این فقه بر مدار ولایت فقیه ترسیم شده است؛ اما با این تفاوت که در زمان مشروطه که می‌توان گفت به لحاظ اجتماعی، زمان تولد فقه سیاسی تشیع است، بیشترین تاکید از سوی فقهایی چون آخوند خراسانی و میرزای نایینی بر ولایت فقیه محدود یا ولایت در امور حسبیه بوده است که آن را قابل جمع با نهادهای دموکراتیک می‌دانستند؛ اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی همه تاکید بر ولایت عام یا مطلقه فقیه شد؟
چرا به مردم نمی گویید مبنای فقهی جمهوری اسلامی از نظر اصلاح‌طلبان و اصولگرایان هیچ تفاوتی با هم ندارد و از نظر همه ی آنها فقیه بر تمام حوزه‌های تقنین، اجرا و قضا ولایت دارد و این همان معنای ولایت عام یا مطلقه فقیه است که می‌تواند بر خروجی‌های نهادهای دموکراتیک مانند مصوبات مجلس و لوایح دولت اعمال ولایت کند؟
چرا نمی‌گویید با این مبنای فقهی، نهاد تشخیص مصلحت نظام و نهاد شورای نگهبان چه جایگاهی در نسبت با نهادهای دموکراتیک دارند؟
بگذارید مردم بدانند چه اعوجاجی بین مبنای فقهی اصلاح طلبی و آنچه اصلاح‌طلبان سال‌هاست به عنوان گفتمان اصلاح‌طلبی طرح می‌کنند وجود دارد؟
به مردم بگویید که حتی بسیاری از اصلاح طلبان خودشان از این اعوجاج مطلع نیستند. آیا چنین گفتمانی و چنین نخبگانی می توانند نجات بخش جامعه امروز ایران باشند؟
تزار ولادیمیر و جاخالی دادن‌های آیت‌الله
