منشه امیر سپس افزوده است : "سابقه نیز نداشته که مرکز اسرائیل، یعنی شهر تل آویو و دیگر شهرهای اطراف آن هدف موشک قرار بگیرند، هر چند در قیاس با شدت حملات صورت گرفته، تلفات در اسرائیل اندک بوده است." به گفتۀ منشه امیر، "مهمترین علت این امر در اصل کارآئی پدافند هوایی اسرائیل، گنبد آهنین، است، که توانسته ٩٨ درصد موشک‌های پرتاب شده را در آسمان منهدم کند، گیرم علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران، از این "گنبد آهنین" به عنوان "تار عنکبوتی" یاد کرده است."

در مورد تلفات فلسطینی و به ویژه چهارده کودکی که به گفتۀ حماس در اثر بمباران‌های اسرائیل کشته شده‌اند، منشه امیر تصریح کرده است که "قضیه از دو حال خارج نیست : یا حماس دروغ می‌گوید یا این کودکان در اثر انفجار انبار های زیرزمینی موشک‌های حماس و جهاد اسلامی کشته شدند، چون این دو گروه مهمات خود را در مناطق پرجمعیت نگهداری می‌کنند."

به گفتۀ سردبیر رادیو پیام اسرائیل "یکی از عوامل چندگانه و برانگیزندۀ این خشونت‌ها این است که حماس و تشکیلات خودگردان فلسطین در آستانۀ برگزاری انتخابات هستند و حماس می‌خواهد با این اقدام‌ها نشان بدهد که فلسطینی حقیقی، مدافع واقعی فلسطینیان شرق اورشلیم و حرمت مسجدالاقصی فقط همین گروه است تا آنجا که حتی به پلیس اسرائیلی می‌گوید که حق ورود به مساجد الاقصی و عمر را ندارد هنگامی که نمازگزاران فلسطینی سرگرم سنگ‌پراکنی هستند. "

منشه امیر سپس می‌افزید : "اگر چه محمود عباس برگزاری انتخابات را به موعدی نامعلوم موکول کرده، اما، این انتخابات سرانجام برگزار خواهد شد و حماس از هم اکنون تلاش می‌کند که موقعیت خود را نزد فلسطینیان شرق اورشلیم و کرانۀ غربی رود اردن مستحکم‌تر بسازد. در واقع، لغو انتخابات از سوی محمود عباس نگرانی او از پیروزی و سلطۀ حماس بر کرانۀ غربی رود اردن را نشان می‌دهد."

منشه امیر در جای دیگری از سخنانش افزوده است که در خشونت‌های جاری میان اسرائیل و فلسطینیان، حکومت اسلامی ایران نیز نقش مهمی دارد. به گفتۀ امیر، "موشک سجیل از جمله موشک‌هایی است که جمهوری اسلامی ایران در اختیار گروه های حماس و جهاد اسلامی گذاشته که از آنها برای هدف قرار دادن شهرهای اسرائیل استفاده می‌کنند." این موشک‌ها به گفتۀ منشه امیر "از طریق شبه جزیرۀ سینا در خاک مصر که در آن متاسفانه گروه‌های اسلامی بسیار فعال هستند به نوار غزه منتقل می‌شوند و از آنجا که ارتش مصر توانایی سرکوب این گروه‌ها را ندارد شبه جزیرۀ سینا عملاً به تصرف گروه‌های ترور در آمده است." منشه امیر یادآوری می‌کند : "زمانی که سودان رابطۀ خود را با اسرائیل عادی نکرده بود، حکومت اسلامی ایران از طریق سودان سلاح و مهمات را به سینا و از آنجا به نوار غزه منتقل می‌کرد."

به گمان منشه امیر روش حکومت اسلامی واگذاری منازعۀ خود با اسرائیل به گروه‌های نیابتی فلسطینی است. او گفته است : "علاوه بر علی شمخانی که کوشید با «تار عنکبوتی» خواندن پدافند هوایی اسرائیل آن را بی اثر جلوه دهد، رهبر حکومت اسلامی ایران، علی خامنه‌ای، گفته است که «اسرائیل فقط زبان زور را می فهمد» و با این ادعا گروه‌های فلسطینی را به بکارگیری خشونت تشویق کرده است به طوری که ظرف فقط ٣٦ ساعت حماس و جهاد اسلامی بیش از ٨٥٠ موشک به روی اسرائیل پرتاب کردند."

منشه امیر سپس افزوده : "البته اسرائیل هم این حملات را دست کم از سه جهت پاسخ گفته و می‌گوید : یعنی علاوه بر انبارهای مهمات حماس و جهاد اسلامی و مکان‌های پرتاب موشک‌های آنها، مراکز پلیس و فرماندهی و همچنین فرماندهان ارشد این دو گروه را هدف حملات خود قرار داده است."

امیر می افزاید : "رهبران اسرائیل از هم اکنون تأکید می‌کنند که هنوز راه درازی تا از میان بردن این اهداف در غزه در پیش است." وی سپس بعید دانسته تا زمانی که حماس و جهاد اسلامی سرکوب نشوند و درس عبرت نگیرند عملیات اسرائیل در غزه خاتمه یابد.

منشه امیر در توضیح چرایی وقوع خشونت‌های جاری میان اسرائیل و گروه های فلسطینی غزه در پایان گفته است :

"در به وجود آمدن و گسترش این خشونت‌ها اسرائیل نیز بی تقصیر نبوده است." به گفتۀ او "مدت‌هاست که دولت راستگرای اسرائیل روند صلح با فلسطینیان را تقریباً متوقف کرده و گفتگوهای صلح میان دو طرف به بن‌بست رسیده است، هر چند در وقوع این توقف و بن بست سیاسی، حکومت خودگردان فلسطین و شخص محمود عباس نیز نقش داشته اند. از نگاه منشه امیر "ایراد دیگری که به راستگرایان اسرائیلی وارد است این است که با زیر سئوال بردن مالکیت چند ساختمان در محلۀ شیخ جراح در شرق اورشلیم اعتراض‌های جاری را برانگیختند. درگیری‌هایی که میان اعراب اسرائیلی و یهودیان در برخی شهرهای مختلط اسرائیل روی داده نوعی زنگ خطر برای دولت اسرائیل می‌تواند باشد، زیرا، در این کشور همواره تلاش شده که میان اعراب اسرائیل و دیگر شهروندان این کشور تفاهم و همکاری و همیاری برقرار باشد و اعراب اسرائیل نیز این کشور را از آن خود بدانند و از آن نیز دفاع کنند. اما، وقتی که مکان‌های مقدس اسرائیلی‌ها، نظیر کنیسه، توسط اعراب اسرائیلی به آتش کشیده می‌شوند و شهروندان یهودی آماج خشونت‌های آنان قرار می‌گیرند، ضروری است که دولت اسرائیل برای احیای تفاهم و اعتماد از دست رفته این موضوع را جداً مورد بررسی قرار بدهد، حتی اگر این خشونت‌ها از سوی یک اقلیت بسیار کوچک اعراب اسرائیلی صورت گرفته باشند."