این ها شاید در حرف جمهوری اسلامی را نقد کنند یا با آن مخالفت کنند، اما حاضرند منافع ملی ما را که به سرنگونی این حکومت نکبت وابسته است، به نفع فلسطین و دشمنی با اسراییل فدا کنند.

کاری به این که فلسطینی ها و اصولا اعراب، دشمن ذاتی «ایران» و «ایرانی» هستند ندارم. نمی خواهم قصه ی حمایت آن ها را از صدام و عراق تکرار کنم. نمی خواهم از سربازِ صدام شدن آن ها چیزی بگویم. از ساختن بولوار و مجسمه سید شهدا عصر، صدام جنایتکار هم که به اندازه ی کافی صحبت شده است. بنابراین با این نوع استدلال ها در مقابل طرفداران ایرانی آن ها نمی ایستم.

فقط به کسانی که واقعا خواهان سرنگونی حکومت نکبت هستند این واقعیت آشکار را یک بار دیگر بازگو می کنم، که در این جهان پهناور که همه به فکر کار و کاسبی و معاملات تجاری و کسب سود و آسایش و رفاه خودشان هستند، تنها اسراییل است که امروز به طور طبیعی در کنار ما قرار دارد.

اگر اسراییل نباشد، تمام قوای حکومت نکبت که فعلا میان مبارزه ی او با ما و اسراییل تقسیم شده، به سمت ما ایرانیان متمرکز خواهد شد و خدا می داند بابت این تنها ماندن، چه فشارها و خسارت هایی به ما ایرانیان تحمیل خواهد شد.