در بررسی تاریخی دوران قبل از انقلاب، به بسیاری از موارد ریز و درشت اجتماعی اشاره می شود، ولی سال هاست که فراموش کرده ایم، در سال های نزدیک به انقلاب، یکی از دلایل نارضایتی و خشم مردم، قطع برق بود.
آری قطع برق.
در آن سال ها مدیریت کشور، به این مساله توجه نکرد، و باعث به میدان آمدن عده ای شد که اصولا انقلابی یا خواهان دگرگونی حکومت وقت نبودند.
قطع برق در آن دوران، تنها موجب گرما و ندیدن دو کانال تلویزیونی و خراب شدن خوراک های داخل یخچال می شد.
حال شما قطع برق در آن دوران را با قطع برق در دوران فعلی مقایسه کنید.
همه ی امکانات زندگی مردم امروز به برق بستگی دارد.
در آن سال ها آن قدر ساختمان بلند مرتبه نداشتیم که آب طبقات با کار موتورهای برقی ارتباط پیدا کند.
اکنون آب آشامیدنی مردم نیز به بودن برق بستگی دارد.
آیا قطعی برق می تواند به اعتراضات گسترده ی مردمی علیه حکومت نکبت منجر شود؟
آری!
این روند اگر همینطور ادامه پیدا کند، شاهد به خروش آمدن مردم خواهیم بود.
بگذار سپاه پاسداران، برای کسب ارز قابل استفاده در جهان و دور زدن تحریم ها، مزارع استخراج بیت کوین تاسیس کند و برق کشور را به غارت ببرد.
بگذار بیماران کورونایی به خاطر نبود برق بمیرند و کک کسی هم نگزد.
بگذار برق ما به عراق و سوریه به طور رایگان صادر شود و فلسطینیان نازنین زیر باد کولرهای گازی، به ریش ایرانیان گول بخندند و لذت ببرند.
این ها برای «سدعلی» مهم نیست. مهم حفظ کیان اسلام است که شاید در اثر بی برقی، موتور حفظ آن هم بسوزد و به فنا رود...
