تصویب کنوانسیون بین المللی حقوق کودک در سازمان ملل به سال ۱۹۹۰ و توجه به حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کودکان دستاوردهای قابل توجهی در بسیاری از کشور‌های جهان به همراه داشته است. این کنوانسیون را تا کنون ۱۹۶ کشوربه رسمیت شناخته‌اند. امروزه در بخش بزرگی از جهان به ویژه در کشورهای اسکاندیناوی کودکان در بهترین و بالاترین استانداردهای موجود زندگی می‌کنند وبه استانداردهای یونیسف مبنی بر قوانین حمایتی و ایجاد شرایط مناسب آموزشی برای کودکان، میزان مرگ و میرکودکان هنگام تولد و همچنین میزان مرگ و میر مادران هنگام زایمان دست یافته‌اند. واکسیناسیون سالیانه کودکان در بسیاری ازنقاط جهان با موفقیت انجام گرفته و درعرصه آموزش و پرورش پیشرفت هایی صورت گرفته است. میزان دسترسی کودکان به آب آشامیدنی سالم افزایش یافته است. میزان ورود دختران ۶ تا ۱۰ ساله به مدارس افزایش یافته است. مخالفت با آن دسته از معیارهای ارزشی و اصول دینی (مذهبی) و فرهنگی که به سلامت کودک آسیب می‌رساند بالاگرفته است، برای نمونه ختنه‌ی دختران در مصر است که افزایش مرگ و میر دختران را سبب شده است. در جمهوری اسلامی فقدان منع کودک آزاری در لایحه حمایت از خانواده و آزار جسمی و روانی کودکان که امری خصوصی و مربوط به مسایل خانواده‌ها تلقی شده، مورد اعتراض قرار گرفته است.
با این حال هنوز چالش‌های بسیار بزرگی برای دستیابی کودکان به حقوق‌شان، به ویژه در کشورهای فقیر و توسعه نیافته و زیر سلطه‌ی حکومت‌های غیر دمکراتیک وجود دارد. بحران اقتصاد جهانی باعث افزایش هزینه‌های زندگی و مواد غذایی شده است، و این نگرانی را دامن زده که ادامه بحران دستاوردهای اندک را از بین خواهد برد. در حال حاضر میلیون‌ها کودک در شرایط دشوار به کارهای طاقت فرسا مشغولند. میلیون‌ها دختر زیر سن ۱۸ سال مجبور به ازدواج می‌شوند. خرید و فروش کودکان و انتقال آنان به دیگر کشورها برای استفاده‌های جنسی یا کارکردن با دستمزدهای ناچیز ادامه دارد. کودکان بدون سرپرست، به دلیل جنگ‌های داخلی، فقر، بیماری، مرگ و میر پدر و مادر رو به افزایش‌اند. میلیون‌ها کودک به نحوی در معرض خشونت قرار دارند. خشونت‌های خانودگی در بسیاری از موارد به مرگ، نقص عضو، فرارازمدرسه و خانه و اقدام به خودکشی در بین کودکان منجرشده است.
در جمهوری اسلامی ایران که یکی از امضا کنندگان کنوانسیون حقوق کودک است، عملی کردن مفاد کنوانسیون در چنبره حقوق بشر اسلامی اسیر شده است. وضعیت کودکان در ایران دراکثر موارد مغایر با استانداردهای مندرج در این کنوانسیون و پروتکل‌های مربوط به حقوق کودکان است. اعدام افرادی که جرم هایی را در سنین کودکی مرتکب شده‌اند، تجاوز به کودکان در میان زندانیان عادی، کار کودکان در سطحی گسترده و آشکار، فاجعه کودکان خیابانی، خرید وفروش کودکان، فحشا، اعتیاد و هرزه نگاری کودکان، کودک آزاری در سطح خانواده و جامعه، فرزند کشی، کودکان آواره و پناهنده، افزایش کودکان بد سرپرست و بی سرپرست و فقدان محیط خانوادگی و اجتماعی امن و مناسب برای کودکان و انبوه کودکان باز مانده از تحصیل از نمونه‌های نقض مفاد این کنوانسیون‌اند.
تجربه بیش از چهار دهه نشان داده است که به دلیل بی کفایتی رهبران ومسئولان جمهوری اسلامی، فساد نهادینه شده درتمام تاروپود سیاست و اقتصاد کشور و اعمال قوانین ارتجاعی، رژیم نه قادر است و نه قصد دارد که در رفع کمبودها و ناهنجاری‌های عرصه زندگی کودکان، اقدام موثری را عملی کند.
تردیدی نیست که با حضور و تداوم حیات جمهوری اسلامی و بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کودکان سرزمین ما به حقوق خود دست نخواهند یافت، بنابراین در کنار مبارزه برای برچیدن بساط این رژیم به تلاش برای برنامه ریزی‌های آموزشی و فرهنگی، شبکه سازی همیاری‌های مردمی به کودکان نیازمند، ارائه سیاست‌ها و پژوهش‌های کاربردی با توجه به منافع و خواست‌های کودکان می‌باید ادامه داد. نقش کنشگران مدنی و اجتماعی که همراه با یاری رساندن به کودکان با اقدام‌های روشنگرانه‌ای که رژیم را مجبوربه عقب نشینی هایی کرده‌اند، نمی‌باید کم ارزش تلقی کرد.
در آستانه روز جهانی کودک ما آینده‌ای روشن و شکوفا برای کودکان سرزمینمان، که تجلی مهربانی و دوستی و صلح هستند آرزو می‌کنیم. ما برای آینده‌ای بدون رنج، خشونت، فقرو تبعیض برای کودکان سرزمینمان مبارزه می‌کنیم و فراموش نخواهیم کرد که آینده کودکان میهنمان در گرومبارزه و تصمیم گیری‌های امروز ما پیرامون ارتقا حقوق آن‌ها ست.

جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران
نهم خرداد ۱۴۰۰ - سی‌ام ماه مه ۲۰۲۱