در درازای تاریخ, شراب جایی والا در فرهنگ ایرانی داشته است. گواه حافظ (قرن ۱۴)، شاعر برجسته ای که در بسیاری از شعرهای خود شراب ، مستی و عشق را ستایش می کند.

مسرور ،شاعر و علاقمند به مطالعه تاریخ در اوقات فراغت خود، با نامگذاری شراب خود به "کوروش" ادای احترامی به تاریخ غنی ایران باستان می کند. نمونه ای از استوانه کوروش، نماد قدرتمند این تمدن ، در سرداب شراب مسرور, جایگاه ویژه ای دارد, که شبانه روز بطری های شراب گرانبها را نگهبان است.

شراب کوروش، فراتر از شراب: حرکتی در طرفداری

فراتر از ادای احترام به ایران باستان، تولید محدود این شراب, نماد حرکتی است در مقاومت. با انقلاب اسلامی، باغ انگور هزار ساله ریشه کن شد، نوشیدن شراب ممنوع و بخشی از تاریخ ایران در سرزمین مادری اش خاموش شد. مسرور می خواهد این شراب را به ابتکاری ستیزه جویانه تبدیل کند.

انگور را مانند فرهنگ می توان ریشه کن کرد، اما هیچ چیز نمیتواند مانع برآمدن آن در جایی دیگر شود. به لطف افراد پرشور و متعهدی مانند مسرور مکارمی است که تاریخ نویسی می تواند ادامه یابد.

پنج سال پیش با همکاری Grégory Dubard گرگوری دوبارد در تاکستان دوبارد Vignobles Dubard شراب سازی در نزدیکی محل اقامت خود که با او دوستی برقرار کرده بود, کاشت تاک شیراز را انتخاب کرد. برای او مهم است که "تکه ای " از داستان زندگی خود را به سرزمین استثنایی در فرانسه بیاورد. آنجا که در طول قرن ها به لطف فناوری نسل های متوالی ساخته شده است. این شراب، را ما شیراز می نامیم (نام دیگری که به تاک سیرا داده ایم ), اشاره به شهر شیراز که مسرور در آنجا بدنیا آمده است, و از نظر تاریخی نیز پایتخت شراب امپراتوری پارس است.

شراب کوروش پروژه ایست که به آینده نظر دارد. مسرور این آرزو را دارد که مزرعه ای ایرانی در فرانسه برپا کند و شاید این خواب را در سر میپروراند که روزی تاکستانی در سرزمین کودکی خود ، در ایران ، احداث کرده تا دوباره شراب تولید کند. در حال حاضر، ، پروژه کوروش می خواهد هشتگ FiraChiraztoShiraz # را در شبکه های اجتماعی بالا بیاورد تا بتواند جامعه ای بین المللی از علاقه مندان به شراب ایران را گرد هم آورد.

سخنی در مورد مسرور مکارمی و خانواده اش

مسرور متخصص ارتوپدی ارتودنسی ، و دانشجوی دکترای علوم عصب شناختی است, با مقالاتی در مجلات علمی متعدد ( تارنمای او مراجعه کنید ( makaremi-orthodontie.fr و در نشریاتی چون لوموند, پیرامون مطالب سیاسی. پدرش حسن، روانکاو، شاعر و هنرمند است (که آثارش در یونسکو به نمایش گذاشته شده است). فعال حقوق بشر و یکی از پژوهشگران سابق دانشگاه سوربن است. حسن در۱۹۸۸ همسر خود ، مادر مسرور را در تهران از دست داد , هر دو در اپوزیسیون بودند. برای تکمیل تصویر خانوادگی ، مسرور همچنین یک خواهر به نام شورا دارد. شورا انسان شناس و پژوهشگر در مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه و سینماگری است که با بی بی سی همکاری می کند.