اعتراضات گسترده کارگران پیمانکاری در بخش‌های مختلف صنعت نفت، گاز و پتروشیمی نسبت به درخواستهای معوقه آنان، افزایش حقوق و تغییر شرایط کار و مرخصی که از خرداد ماه شروع شده بود از اوائل تیرماه ۱۴۰۰ به دست کشیدن از کار و اعتصاب در این شرکت‌ها منجر شد. کارگران مراکز بسیاری از از جمله بندر ماهشهر شرکت نفت جنوب، عسلویه، کاررگران پیمانی پالایشگاه آبادان، پالایشگاه آدیش و مراکز متعدد دیگری به این کمپین که ۱۴۰۰ نامگذاری شده است پیوستند.
هماهنگ کننده این اعتراضات " شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت" است. مهمترین خواست‌های کارگران این است که پیمانکاران از تمام شرکت‌های نفتی حذف و قانون کار یکسان - مزد یکسان در تمام صنایع نفت و گاز و پتروشیمی اجرا شود. کمپین ۱۴۰۰ برای خواست هایی است که از جانب آنان مطالبه می‌شود ولی گوش شنوایی نمی‌یابد. افزایش دستمزدها و روزهای مرخصی و بهبود شرایط و ایمنی محیط کار از مطالبات این کمپین وسیع کارگری است. کارکنان رسمی وزارت نفت اعلام کرده‌اند که از نهم تیرماه به این اعتصابات خواهند پیوست. تا کنون بیش از شصت شرکت فعال در حوزه گاز و نفت به این اعتصابات پیوسته‌اند. شورای سازماندهی اعتراضات بتازگی با انتشار سومین بیانیه رسمی ضمن افشای توطئه کارفرمایان برای شکستن اعتصاب، از اراده راسخ کارگران بر ادامه اعتصابات تا رسیدن به همه درخواست‌ها پای فشرده است.
وضعیت فلاکت بار کارگران و مزدبگیران در جامعه ایران نتیجه بلاواسطه ۴۲ سال ناکارآمدی و فساد مدیرتی حکومت اسلامی است. اقتصاد رانتی و شرکت‌های خصولتی و دزد سالاری سیری ناپذیر عوامل این حکومت، اقتصاد کلان جامعه را از پا در آورده است. تورم فزاینده، کاهش ارزش پول ملی و واریزکردن نقدینگی بدون پشتوانه به بازار، عرصه زندگی را به مردم شریف ایران تنگ کرده و فقر بطور روز افزون در لایه‌های مختلف اجتماعی گسترش می‌یابد. این شرایط تنها مختص کارگران جامعه ما نیست. باز نشستگان، مال باختگان، معلمان و زنان و جوانان ایرانی نیز قربانی این سیستم معیوب هستند و بیکاری و بی آیندگی و اعتیاد و فحشا و کوچ از وطن حاصل آن.
عدم مشارکت بالای مردم ایران در انتصابات ریاست جمهوری اخیر و بایکوت آن نیز، اعتراض به مطالبات مختلف اقشار مختلف مردم بودکه در طول حیات این حکومت پاسخ نگرفته بودند. بی توجهی به این مطالبات و سرنوشت مردم و هزینه کردن تمام دارایی ملی ایرانیان برای سیاست‌های غلط مطلوب حکومت از یکطرف و سرکوب خشن مردمی که خواهان حقوق صنفی و انسانی خودشان هستند، از طرف دیگر جامعه را به نقطه انفجار و بن بست رسانده است.
شورای مدیریت گذار از مدت‌ها پیش با تشخیص این ناکارامدی حکومت اسلامی که متشکل از باندهای مافیایی اقتصاد رانتی و آدم کش است، گفتمان گذار از این حکومت را مطرح و ضرورت مدیریت خروج از چنین وضعیتی را هم بیان کرده است. ما ضمن پشتیبانی کامل از اعتصابات بر حق کارگران حوزه نفت و گاز و پتروشیمی و حمایت از خواست آنان، معتقدیم که مطالبات مردم، حتی بطور نسبی نیز در چارچوب این نظام پاسخ نخواهد گرفت. تلاش برای تشکیل تشکل‌های مستقل کارگری، تشکیل کمیه‌های اعتصاب در همه واحدهای کارگری و نیز حمایت دیگر اقشار اجتماعی در قالب اعتراضات وسیع و سراسری، از شروط موفقیت جنبش مطالباتی کارگران ایران است.
شورای مدیریت گذار از همه اقشار مردم ایران درخواست می‌کند، با سامان دادن تجمعات و حرکات اعتراضی با کارگران اعتصابی اعلام همبستگی کنند.
دبیرخانه مرکزی شورای مدیریت گذار
ششم تیر ۱۴۰۰
تفاوت اصلاح‌طلبان و براندازان چیست؟
