۲ ـ رژیم قصد دارد از حضور طالبان در همسایگی ایران استفاده کند و چنان بنمایاند که بدتر از رژیم هم وجود دارد. اما براستی جنایت و فساد رژیم بسیار بیشتر از طالبان است. رژیم ولایت مطلقه فقیه کشوری ثروتمند را بیابان کرده و فقر سیاه بی مانندی را گسترانده است. طالبان حداقل از عفو عمومی سخن بمیان آورده‌اند، اما رژیم ۴۰ سال است زندانهایش از مخالفان بیشمار پر می‌شود و هر از چندی به کشتار و اعدام نیز ادامه می‌دهد. نمونه آخر شرکت در کشتار مردم، همین سیاستی بود که خامنه‌ای در قبال بیماری همه گیر کووید پیش برد. کدام کشوری چنین با مردم خود رفتار می‌کند؟ براستی در کدام کشور یک قاتل تاریخی و همدستش، رئیس دو قوه مجریه و مقننه می‌شوند؟ پاسداری فاسد بر صدر مجلس تکیه می‌زند و یک فرد از اوباش، شهردار پایتخت می‌گردد؟ براستی این خامنه‌ای است که باید ثابت کند بدتر از طالبان نیست نه طالبان.

۳ ـ فروپاشی هئیت حاکمه در افغانستان نشان داد که وابستگی، فساد و ناتوانی می‌آورد. با تمامی امکاناتی که غرب در اختیار حاکمان افغانستان قرار داده بود نتوانستند پاسخگوی نیازهای اولیه جامعه افغانستان شوند و بهنگام حمله طالبان مانند برف آب شدند. ملوک الطوایفی در افغانستان و سو ءاستفاده از امکانات توسط حاکمان محلی سبب ناتوانی مفرط شد. آمریکا و قدرتهای دیگر، بار دیگر در این تجربه نشان دادند که منافعشان اوجب واجبات است و رعایت حقوق بشر و حقوق ملی جایی در سیاستهای آنان ندارد. آیا وابستگان ایرانی از این مسئله درس خواهند آموخت؟

۴ ـ با اینهمه رژیم جمهوری اسلامی و طالبان چهار وجه مشترک دارند. هر دو کاربرد زور را وسیله حکومت کرده‌اند، هر دو دین را وسیله جنایت و خیانت و فساد کرده و تازه مدعی‌اند همه کارهایشان بخاطر دین است! هر دو به قدرت خارجی تکیه دارند و بالاخره اینکه هر دو دارای یک ساختار قدرت هستند که در آن فردی بنام رهبر، مصدر خیر و شر است و بقیه مردم آلت فعل دستگاه حاکمه و وظیفه مردم تنها اطاعت است.

ابوالحسن بنی صدر
۲۷ مرداد ۱۴۰۰