این نفتکش قبلاً به خاطر دور زدن تحریم‌ها علیه رژیم ایران توسط آمریکا توقیف شده بود اما تیرماه ۱۳۹۹ رسانه‌های داخلی ایران گزارش دادند که این کشتی «پس گرفته شده است». حال آنکه درواقع این کشتی با ۲۶ تا ۲۸ خدمه آن گروگان گرفته شدند.

آنها به بی‌بی‌سی جهانی گفته‌اند پس از آنکه نفتکش به سواحل ایران منتقل شد هفته‌ها برای داشتن آب شیرین و غذا مشکل داشتند و دسترسی آنها به اینترنت محدود شده بود. همزمان با شیوع کرونا بازگشت آنان نیز به هند ممنوع شد. شرایط برای خدمه کشتی وقتی بدتر شد که پرداخت دستمزدشان هم از سوی کمپانی اصلی متوقف گشت.

ناخدای این نفتکش می‌گوید افراد مسلح سیاهپوش وارد کشتی شدند و گفتند «ما نمی‌خواهیم به شما صدمه بزنیم، اما اگر مجبورمان کنید این کار را می‌کنیم...» آنها مدعی شدند «آمریکا این کشتی را دزدیده است و ما آن را پس می‌گیریم!»

یکی از ملوانان می‌گوید: «ابتدا ما فکر می‌کردیم که آنها دزدان دریایی هستند اما خیلی حرفه‌ای بودند و می‌دانستند که چه می‌کنند.» این افراد مسلح خدمه کشتی را مجبور کردند دراز بکشند، دستان آنها را بستند و جیب ملوانان را خالی کردند. برخی از خدمه از ترس جان شروع به گریه و التماس کردند، اما آنها می‌گویند «افراد مسلح با لگد به پهلوی‌ آنان زدند و با تهدید گفتند که ساکت باشند.»

یکی از ابعاد مبهم و نامعلوم این دزدی دریایی اینست که چگونه کشتی پس از ربوده شدن ادعایی توانست به سرعت حرکت کند. معمولاً مدت زمانی طول می‌کشد تا موتورهای کشتی آماده شوند و لنگر را بالا بکشند. بنابراین خدمه کشتی به این متهم شدند که با عوامل مسلح جمهوری اسلامی همکاری کرده‌اند اما خدمه کشتی این ادعا را رد می‌کنند.

در این گزارش به ضعف و کوتاهی مسئولان امارات برای پیگیری وضعیت نفتکش نیز اشاره شده است.