از آن روز (اسفند ۵۷ تا به امروز عقیده‌ام در مورد پیدایش "داعشیعه" در ایران عوض نشده و نان به نرخ روز نخورده‌ام که هیچ؛ بلکه با صراحت نقد و روشنگری بعضی‌ها را (از جمله دکتر نوری زاده) را از خود دلخور کرده‌ام. زیرا معتقدم مشکل اساسی ما فرهنگی و "بادسنج بودن" و رنگ عوض کردن و ابن الوقت بودن است. تا زمانی که این مشکل فرهنگی را بصورت صادقانه و بی رحمانه زیر ذره بین نقد قرار ندهیم، تاریخ تلخ خود را مثل همسایگان عقب مانده خود تکرار می‌کنیم. البته بنده به این نکته ظریف نمی‌پردازم که هزینه مرکز مطالعات و تلویزیون آقای دکتر نوری زاده احتمالا توسط همان افراد یا کشورهایی تامین می‌شود که سایتی که مقاله اولیه در آن منتشر شده نیز توسط همان منابع (نه چندان طرفدار دموکراسی) تامین مالی می‌شود.

سوال بنده از جناب آقای دکتر نوری زاده این است: شما اگر واقعا مخالف اعدام بودید (اینگونه که اکنون ادعا می‌کنید) و مدعی هستند که فقط وظیفه روزنامه نگاری خود را انجام می‌دادید و نه تایید و یا تکذیب؛ پس چرا بعنوان دبیر سیاسی روزنامه اطلاعات آن تیترهای درشت و زشت را هر روز در صفحه اول روزنامه اطلاعات در تایید اعدام‌ها منتشر می‌کردید؟ تیترهایی درشتی مثل " امشب ۲۲ خائن دیگر اعدام یا مجازات میشوند" و یا "تیرباران رهبران رژیم منفور شاه" و تیترهای بدتر از آن. همه ما بدون تعارف و بدون استثناء در مقابل تاریخ مسئول و پاسخگو هستیم.

عبدالستار دوشوکی
مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن
چهارشنبه ۱۰ شهریور ۱۴۰۰

پاورقی: بر طبق نوشته ایرج مصداقی و تصویر بریده از روزنامه اطلاعات علیرضا نوری زاده در مطلبی در روزنامه به مرحوم فرخرو پارسا حمله کرده و با تیتر درشت نوشته: " آقا را برای ما باقی بگذارید". لینک مطلب اینجاست
https://www.pezhvakeiran.com/maghaleh-1241.html