نزدیک به یک ماه از سقوط کابل و آغاز سلطه طالبان بر افغانستان، که صرفنظر از سایر جنبه های اندیشه های ارتجاعی آنها، در سرکوب همه جانبه آزادیهای اجتماعی و انسانی زنان این کشور نمایان می شود، معاون رئیس جمهوری «بزرگترین دموکراسی جهان و مبارز بی وقفه حقوق زنان» غیبش زده است!

روزهایی که دموکراتهای تشنه به خون ترامپ در تبلیغات خود مزورانه او را «زن ستیز» و دشمن اقلیت های قومی می خواندند،‌ خانم کامیلا هریس در بازدید از مناطق محروم آمریکا دست کودکان مهاجر و رنگین پوست را در دستان خود می فشارد و از آنها می پرسید «آرزو دارند در بزرگسالی به چه مقام و موقعیتی برسند».

آن روزهای تبلیغاتی، دختر بچه های افغان فکر می کردند معاون رئیس جمهوری آینده آمریکا به تحقق آرزوهای آنها، نه برای رسیدن به مقام معاونت ریاست جمهوری، حداقل به برابری انسانی در مقابل مردان جامعه خود پایبند خواهد بود. چه خیال خامی!

خانم هریس و آن دسته از رسانه های چپگرا و متظاهر آمریکایی که او را چون نماد آزادیخواهی و برابری حقوق زنان به جهان فروخته اند می بایستی به زنان و دختران قهرمان افغانستان توضیح دهند که چرا او و حزب دموکرات آمریکا چنین سرشکسته در مقابل تبهکاران طالبان صحنه را ترک و زمینه را برای جنایات آنها آماده کرده اند؟

اینها پرسش هایی است که تا روزی که بایدن و هریس در کاخ سفید خود را به عنوان رئیس و معاون جمهوری ایالات متحده آمریکا می شمارند پاسخ آنها را می طلبد.

نمی توان ادعای نمایندگی بزرگترین دموکراسی جهان را داشت و همزمان ننگ به قدرت رساندن طالبان را هم به یدک کشید!