صدای دروغ، صدای اغتشاش

آمدنیوز که پس از مسدود شدن توسط مدیریت تلگرام، با اسم جدید «صدای مردم» به تلگرام برگشت، آمیخته‌ای از راست و دروغ بود. جزییاتی دقیق ولی بی اهمیت، که ظن درست بودن خبر را تقویت می‌کرد با آمیخته‌ای از تخیل و بافته‌های نیروهای امنیتی غربی، اخبار آمدنیوز را تشکیل می‌داد. این میان، شم سینمایی نیما زم هم که به لطف حضور پدرش، محمدعلی زم در ریاست حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و شرکت او در دوره‌های تئاتر و سینما در حوزه هنری، شکل گرفته بود، به کمک سناریوپردازی‌های سیاسی- امنیتی‌اش در آن کانال کذایی می‌آمد.

زم البته با کانال «صدای مردم» به تلگرام بازگشت، اما اعتراض آذری جهرمی و واکنش ناگزیر دوروف، سندی همیشگی خواهد بود بر آنکه چطور نیما زم، مهره غربی‌ها در تبدیل کردن اعتراضات به اغتشاشات شده بود و امنیت کشور و ملت را به نام مخالفت با حکومت بازیچه سلایق و اقدامات سیاسی خود کرده بود.

زم دستگیر و اعدام شد، اما آنچه برای طیف حامی او و همکاران و هم‌قطارانش در اروپا و آمریکا -و حتی ایران- بر جای ماند، دو دلهره و ترس جدی و مهم است:

اول آنکه همکاری با سرویس‌های اطلاعاتی غربی باعث ایجاد حلقه امن شکست‌ناپذیر در اطراف یک جاسوس و خائن به منافع ملت نخواهد شد و غربی‌ها آنقدر عملکردشان مبتنی بر منفعت خودشان است که برای یک جاسوس و مهره دست چندم ایرانی حاضر به دادن هزینه نیستند و یا مقابل نیروهای امنیتی ایران نمی‌ایستند؛ آنچنان که پس از دستگری زم چنین نکردند. اعتراضات غربی‌ها پس از دستگیری زم، به محکومیت دستگیری او در بیانیه وزارت خارجه فرانسه محدود شد و آن هم به این دلیل بود که زم تابعیت این کشور را داشت و شهروند فرانسه محسوب می‌شد. اما وقتی اعدام شد و دیگر خبری از او روی کره زمین نبود، همه غرب در محکومیت اعدام او وسط آمدند؛ چه آنکه می‌دانستند دیگر این حرف زدن‌ها هزینه‌ای ندارد.

دوم آنکه جریان رسانه‌ای ضدانقلاب و حتی سمپات‌های این طیف، به درستی دچار وحشت شده‌اند که تا چه میزان نفوذ نیروهای امنیتی ایران در میان آنها حقیقت دارد. این شک، همچون خوره‌ای در میان ضدانقلاب ریشه‌ای عمیق‌تر می‌یابد که آیا دوست و همکار و حتی عضو خانواده من، نفوذی امنیتی ایران نیست؟ آنچنان که شبهات در مورد چگونگی کشاندن زم به عراق متعدد است و دوستان و همکاران نزدیک او، در نگاه حامیان زم، در مظان اتهام جدی همکاری با نیروهای امنیتی ایران هستند. اگر همکار زم که دوست خانوادگی او هم بود، جاسوس و نفوذی بود، چرا دوست من جاسوس نباشد؟ چه کسی زم را به عراق کشاند؟ آیا اتهاماتی که حامیان و خانواده زم به همکار او در این زمینه وارد می‌کنند که باعث فریب زم شده، حقیقت دارد؟ زنی که حتی با همسر زم در ارتباطی دوستانه بود و زم را به عراق دعوت و برای سفر به این کشور، با دروغ دیدار با مرجعیت شیعه در عراق، تشویق کرده بود. یا آن دیگری که به گفته پدر زم با ارسال فرم نادرست مانع از سفر زم به استرالیا شده بود.

این ترس‌ها در کنار باور به اینکه لیدرهای آشوب روانی و خیابانی، مصون از دستگیری به دست سازمان‌های اطلاعاتی ایران نیستند و در صورت دستگیری هم، اشد مجازات در انتظار آنان است، نتیجه ناگزیر ماجرای نیما زم است».