بخش بزرگی از این تمایل حکومت اسلامی ایران به روسیه و چین در اصل مقابله با ارادۀ مردم ایران برای استقرار آزادی و دموکراسی در کشورشان است زیرا در نظر مردم ایران آزادی و دموکراسی بیشتر با ارزش های غرب منطبق و قابل تحقق است تا دیکتاتوری های مسکو و پکن.

زیان هایی که حکومت ایران و به تبع جامعۀ ایران از این ستیز دائمی با غرب طی بیش از چهار دهۀ اخیر متحمل شده بسیار بزرگ بوده اند و شدت آنها پس از آنکه حکومت اسلامی تمام تخم مرغ هایش را در سبد روسیه و چین چید و به ویژه با ناکامی امروز روسیه در اوکراین چندین برابر شده است.

واضح است که چین و روسیه هیچ هدفی جز بهره برداری از منابع ایران در سر ندارند. اما، آنچه در این بین خطرناک تر شده است این است که حکومت ایران دارد منافع ایران را به تأمین منافع روسیه گره می زند. بی دلیل نیست وقتی که پوتین به اوکراین حمله می کند، ابراهیم رئیسی اولین کسی است که با او تماس می گیرد و از او حمایت می کند و باز بی دلیل نیست که هر آنچه که رئیس جمهوری روسیه می گوید حکومت ایران از آن پیروی و اطاعت کامل می‌کند. از یاد نبریم که حکومت ایران سرنوشت و منافع ملی این کشور را به روسیه ای که یک کشور فقیر و از برخی جهات عقب مانده است گره زده است. به خاطر داریم که حکومت ایران قصد داشت پنج میلیارد دلار از پوتین وام بگیرد. آیا ولادیمیر پوتین امروز در موقعیتی هست که بتواند این پول را به ایران بدهد؟ قطعاً نه.

در هر حال، نتیجۀ این پیروی و اطاعت از روسیه، زیان های بزرگ ایران در تمام حیطه ها بوده است : چه در عرصۀ اقتصادی و فن آوری، چه در عرصۀ بین المللی و چه در حوزۀ خاورمیانه.

هنوز معلوم نیست که جنگ روسیه و اوکراین چگونه خاتمه خواهد یافت؟ آیا روسیه و پوتین صدمات و زیان های سنگینی متحمل خواهند شد؟ آیا برای پایان دادن به جنگ اوکراین، امتیازهایی به پوتین داده خواهد شد؟ اما، نمی توان تردید داشت که حکومت ایران به دلیل دنباله روی اش از روسیه متحمل لطمات سنگینی شده است. ای بسا این صدمات به ویژه بعد از توافق برجام علی خامنه ای را وادار کند که به سیاست "نه غربی" یا در حقیقت غرب ستیزی خود خاتمه بدهد یا دست‌کم آن را قدری تعدیل کند. این مسئله در هر حال به ضرورتی مهم در رسانه های داخل ایران تبدیل شده ست. به این معنا : حالا که از روسیه نومید شده اید، بیایید به آمریکا نزدیک شوید و به ستیز با این کشور خاتمه دهید."