جعفر بخشی بی نیاز

🌐 آن چه امروز بر زندگیِ ما می گذرد عیان تر از آن است که دلیل و توجیه داشته باشد. مثل آفتابِ روز است. هم معلوم است چرا رخ داده و هم معلوم تر که چرا همچنان ادامه دارد. یکی گفته بود: خب خودتان انتخاب کرده اید که این طور باشید‌. پس چرا نق می زنید. چرا همه چیز را به گردن دیگران می اندازید. خربزه را خورده اید حالا پای لرز که رسیده میدان را خالی می کنید. راست می گفت بنده ی خدا. همین حرف را چند سال پیش امیر کبیر هم با زبان بی زبانی گفته بود. آن روز که داد زد : مملکت به مردم دانا بیشتر از شاه و وزیر دانا نیاز دارد. که هر چه می کشیم از خودمان است. یعنی ما خودمان خواستیم که این طور باشیم. بعد یکی دیگر آمد این حرف را تکمیل کرد. او عاقل تر از آن قبلی بود. گفت او که گفته خودتان انتخاب کرده اید یادش رفته اصل حرف را بزند. حالا اصل حرف چه بود. این بود که پرسیده بودند خب این اوضاع تا کی ادامه دارد. و پاسخ این بود. خیلی جامع و کامل. تا جایی که مردم تحمل کنند.

🌐 خب داستان دقیقا دارد خوب پیش می رود. همان طور که شاه می خواهد. همان طور که وزیر می گوید. بازار خراب است اما مردم دارند زندگی شان را می کنند. با این مردم دانایی که ما داریم یقین کنید اگر دلار بشود ۵۰۰ تومن هم آب از آب تکان نمی خورد. هیجانات کاذب و شلوغی های لحظه ای ممکن است تیتر اخبار شود اما در اصلِ موضوع اتفاق خاصی نمی افتد. در ایران سوای جاهای دیگر هر چه اجناس یا کالاها گران تر باشد شوق و میل مردم برای خرید بیشتر است. گاها استفاده ی ضروری هم ندارد. اما انبار که می شود کرد. وضعیت هم که داغان است و نمی شود چیزی را برآورد کرد. پس تا می شود کالا و جنس می خریم؛ دلار می خریم. سکه و طلا می خریم و کیف می کنیم از این که هر روز داریم پول دارتر می شویم. مردم دانایی که از آن طرف همه چیز را می دانند اما در واقعیت هیچ نمی دانند. از مشکلات و معضلات و بدبختی هایشان طنز و جوک می سازند و دسته جمعی به آن می خندند. درود بر این مردم.

🌐 اقتصاد ما با این شکل و شمایل نه این که حالش خوب نیست که دقیقا جنازه ی ست که فقط روی زمین مانده. حالا چرا دفن نمی شود همین تعبیر درست امیر کبیر است. که کشور مردم دانا می خواهد. همین حالا که قیمت‌ها به سرعت برق و باد بالا می‌روند و التهاب و آشفتگی تمام کشور را در بر گرفته مسئولان کلیدی و تاثیر گذار همچنان در سکوت و خاموشیِ مطلق‌ اند. چون مردم در سکوت و خاموشی اند. هیچ نمی گویند و واکنشی ندارند. از آن طرف نه رئیس بانک مرکزی ؛ نه وزیر اقتصاد ؛ نه رئیس سازمان برنامه و بودجه و نه حتی رئیس جمهور.

هیچ کس حاضر به پاسخگویی به این مردم نیست. چرا که مردم اساسا دنبال پاسخ نیستند. دنبال خریدهای روزمره اند. سفر به شمال. دورهمی های خانواده گی. به قول یکی کباب زدن توی پارک ها. آنهایی که گور اقتصاد را کندند و فاتحه اش را هم خواندند ؛ از میزان داناییِ این مردم دقیق و درست اطلاع داشتند. در فقیرترین کشورهای شناخته شده ی دنیا هم چنین وضعیتی قابل فهم و درک نیست. هیچ مردمی در دنیا آن چنان که ما به این اوضاع می نگریم نگاه نمی کنند. که به گمانم در این ویرانی و نابودی مسببان اصلی خودِ مردم اند. مردمی که دانا نیستند ؛ اما تا دل تان بخواهد ادعای دانایی دارند.