بر حکومت اسلامی ایراد می گیریم که حاصل چهل سال حکومتش انزوا ،فروریختن بدنه ،دلسردی کسانی که خواهان تحول واصلاح بودند گردیده ! بی آن که بر ریزش،پراکندگی ودلسردی بخش وسیع بدنه خود که حاصل دگم ها ، منیت های فردی ، یار ویار کشی وخود را مرکز حقیقت دانستن و برسر همین مفاهیم انتزاعی و بکرسی نشاندن فکر های خام خود که گذر زمان نادرستی بسیاری از آن را آشکار ساخته است نظر کنیم!

برسانسور خبری ،برسانسور اتفاقات و بازتاب خواسته ها وانتقادات مردم در رسانه های حکومتی ایراد می گیریم وآن را حاصل تنگ نظری وترس رژیم از انعکاس واقعیت ها و افکار عمومی می دانیم.بی آن که بر نشریه های اپوزیسیون خارج از کشور بر چگونگی نقل اخبار ونقد اتفاقاتی که در واقعیت اجتماعی می گذرد نظر کنیم وببینم که هر کدام صرفا آن بخش از مسائل وخواسته ها را منعکس می کنیم که در چهار چوب تفکر بسته گروهی آن ما جای می گیرند! با این توجیه ساده که ما بلند گوو تکرار کننده شعار هائی که در خدمت گروه دیگری جز گروه ماست نیستیم .

سانسور حاکم بر نشریات اپوزیسیون خارج از کشورتوسط خود که هنوز فکر می کنیم قیم ملت صغیرهستیم وبد وخوبشان را بهتر از هر کس تشخیص می دهیم. اگر احیانا به خاطر گسترده بودن شعار وخواست مردم نتوانیم بر آن ها چشم بپوشیم آن هارا داخل گیومه طرح کرده ونقد مبسوطی بررد آن ها و نا آگاهی مردم بر سیر تاریخ ونتیجه این گونه شعار ها می نویسیم بسیاردیدنیست.

می دانم برایم باز تیر ملامت خواهد بارید. اما چه می توانم بکنم با طرح این سوال که معنای سانسور چیست ؟ مردم به خیابان می آیند شعار می دهند "رضا شاه روحت شاد " بدفعات تکرار می کنند.اما از نظربسیار نشریات اپوزیسیون بخصوص نشریات چپ این یک شعار انحرافی است که حاصل عمل کرد نکبت بار چهل سال حکومت جمهوری اسلامیست و نبایستی برجستگی این شعار را که عمدتا حاصل توهم ونقش تلویزیون های من وتو وایران انتر ناسیونال است منعکس کرد.لذا از طرح این بخش شعار مردم و محبوبیتی که بهر دلیل آقای رضا پهلوی در بین مردم حتی جوانانی که هیچگاه حکومت دوران پهلوی را ندیده اند دارد می گذریم یا بهتر است بگوئیم صلاح می دانیم سانسور شود سانسور می کنیم با یک تفاوت که این سانسور انقلابی است وهمچون ترور سرخ که تا امروز هم با قاطعیت این عمل را محکوم نکرده ایم عملی قابل دفاعست .

هم از این روست که این اپوزیسیون که حتی یک شعار، یک خواست جدا از تفکر خود ولو این که بر خاسته از دل معترضان خیابان باشد را تحمل نمی کنند. هرگز قادر نشده وقادر نخواهد بود بیک اپوزیسیون متحد حداقل برای دوره ای بدل شود و نقطه ثقلی در معادله سیاسی تحولات اخیر ونقطه امید بخشی درقلب بمیدان آمده گان معترض جمهوری اسلامی باشد .در درون بسیاری از رهبران این اپوزیسیون وافرادی که درون آن سکت گردیده اند خود خواهی فردی وگروهی تلخی پنهانیست که خود را زیر شعار های دهان پر کن انقلابی پنهان می سازدو مانع از واقع بینی و نزدیکی بیکدیگر می گردد.

مواز ماست دیگر گروه های اپوزیسیون بیرون می کشیم بی آن شاخ گاورا در تغار ماست خود ببینیم واز خود سئوال کنیم .ما چه می کنیم ؟امروز نقش ما در جنبش اعتراضی مردم بعنوان اپوزیسیون خارج از کشور در بازتاب آن چه که در ایران می گذرد ونقشی که یک اپوزیسیون متحد حداقل برای دوره ای معین می تواند بازی کند چیست ؟

چگونه است که هنوز وقتی پای صحبت اتحاد عمل با دیگر گروه های اپوزیسیون پیش می آید کمیت اکثر قریب به اتفاق جریان های اپوزیسیون لنگ می شود و عملاحکومت ولائی جبار براین که مبادا با اتحاد عمل ما جریان سلطنت طلبی نیرو بگیرد و به آلترناتیوی جدی بدل شود از تیررس خارج می شود ودیکتاتوری فردی با عمل کرد خامنه ای بر عمل کرد احیانا فردی با ویژگی های رضا پهلوی ترجیح داده می شود ؟

ما منتظرتا روز وروزگاری نیروهائی که آرزو داریم از دل اعتراصات بیرون بیاید وکاری کارستان کند .اما مطمعنا باز این نیروی بر آمده نیز نقشی در وحدت عمل اپوزیسیون خارج از کشور که دیگر کهولت سنشان نیز اجازه تغیر ونو آوری ودست کشیدن از دگم ها وشیوه عمل کردشان نمی دهد تاثیری نخواهد داشت.ما شرطی شده این گونه مبارزه خارج از کشوری وتراپی زمان کهولت گردیده ایم !هرکدام آن گونه عمل خواهیم کرد که چهل سال است می کنیم و هنوز اعتقاد داریم که در حال روشن کردن خطوط وخط مرزهای خود با دیگر جریان ها و دادن طرح وبرنامه ای اساسی هستیم که سرنوشت آینده این سرزمین را معین خواهد کرد.دلخوش به مدال های خود داده ای که بر سینه ردیف کرده ایم.

هیچ چیزی خطرناک تر از ذهنیتی نیست که خود را محور حقیقت می داند ونمی تواند اندکی فرا تر از آن چه در ذهن خود می سازد قدم بر داردوواقعیت را آن گونه که هست ببیند.از این رو چنین ذهنیتی همیشه درپراکندگی ،انزوا وخود خواهی های فردی وگروهی بسربرده وخواهد برد " آنکه ناموخت از گذشت روزگار ..... "