اما «جنگ» اصول و لوازم خود را دارد. ما دوره ی جنگ را با دوره پس از استقرار حکومت مردمی نباید اشتباه بگیریم. در دوره ی استقرار باید از خرد جمعی در تصمیم گیری ها و برنامه ریزی اهداف استفاده کرد. اما در جنگ ما نیازمند فرماندهی متمرکز و تصمیم گیری هایی که ربطی به خرد جمعی ندارد هستیم.

شما در جنگ سلسله مراتبی دارید که باید در آن، ضمن این که فرمان می دهید، فرمان هم بگیرید.

سطوح پایین، باید اعتماد و حرف شنوی از فرمانده خود داشته باشند.

باز پیش از این که عده ای مذبذب حرّاف، دهان بگشایند و این نظر مرا مساوی با دیکتاتوری و دیکتاتور پروری بدانند، می گویم که این در شرایط جنگ است که ما امروز در آن قرار داریم.

وسط میدان جنگ، فرمانده نمی نشیند ببیند خرد جمعی چه می گوید.

این نکته ای بود که به نظر م مهم می آمد و تذکر آن را لازم دانستم. زمان ثابت خواهد کرد که مخالفان این نظر تلاش شان راه به جایی نخواهد برد چنان که در ۴۰ سال گذشته راه به جایی نبرده است.

شاهزاده رضا پهلوی باید بر اساس شعار «رضا شاه روح ات شاد»ی که مردم در چهار گوشه ی ایران بر زبان می آورند، فکری به حال فرمانده ی قدرتمند و بدون تزلزل در رهبریِ حرکت های مردمِ جان به لب رسیده ی ایران بکنند.