جریان‌های شیعه تحت حمایت حکومت ایران در انتخابات اخیر مجلس عراق حدود دوسوم کرسی‌های خود را از دست دادند و به نتایج انتخابات اعتراض کردند. از همان زمان تاکنون، رقابت و درگیری‌های میان دو طرف برای دستیابی به قدرت تشدید شد. این درگیری‌ها حتی در شرایطی که عراق با مشکلاتی فزاینده‌ همچون سوءتغذیه و خشکسالی مواجه است، ادامه یافت.

آرمان اصلی مقتدی صدر این بود که در کنار متحدانش دولتی ائتلافی تشکیل دهد و جریان‌های تحت حمایت جمهوری اسلامی ایران را از روند سیاسی عراق حذف کند. با این‌حال او نتوانست دوسوم آرا یعنی اکثریت لازم برای انتخاب رئیس‌جمهوری بعدی عراق را به دست آورد.

رهبر جریان صدر، روز یکشنبه، ۲۲ خرداد، وقتی به نمایندگان گروه خود دستور داد از مجلس عراق استعفا کنند، این کار را نوعی «فداکاری» برای اصلاح کشورش خواند. یک روز پس از فرمان او، جعفر صدر، پسرعموی مقتدی و نامزد نخست‌وزیری هم انصراف داد.

نمایندگان جریان صدر ۷۳ کرسی از مجموع ۳۲۹ کرسی مجلس عراق را در اختیار داشتند. استعفای غافلگیرکننده آنان آینده سیاسی عراق را در هاله‌ای از ابهام فرو می‌برد.

به گفته ناظران، استعفای جنبش صدر به معنای پایان بحران سیاسی عراق نیست و احتمالا برای این کشور نفت‌خیز بی‌ثباتی بیشتری در پی دارد و اعتراض‌های خیابانی نیز افزایش می‌یابند.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

با استعفای صدر و نمایندگان جریان او اکنون پیش‌بینی می‌شود که اکثریت مجلس عراق به دست گروه‌های تحت‌حمایت حکومت ایران بیفتد. بر اساس قوانین عراق، در صورت خالی شدن هر یک از کرسی‌های مجلس، نامزدی که در آن حوزه انتخابیه رتبه دوم را کسب کرده است، جایگزین می‌شود؛ بنابراین بسیاری از کرسی‌های خالی‌شده به احزاب شیعه‌ مثل حشدالشعبی و ائتلاف فتح می‌رسند که با حمایت حکومت ایران فعالیت می‌کنند.