آیا می‌توان ایده‌آل‌های ما در خارج از کشور را با واقعیت‌ها در داخل کشور انطباق داد؟
کشور ما و هموطنان مان امروز با مشکلاتی بنیادی و عظیم مواجهه است، مشکلاتی ساختاری و زیربنایی از یک سو و از دیگر سو مشکلاتی که برای مردم از جهت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و دیگر مواردی که همگان شاهدش هستیم.
اینکه ما سابقه فرهنگی و تمدنی هزاران سالانه داشته‌ایم، دارای امپراتوری‌های با عظمت و تمدنی کهنسال، اینکه ما در یک زمان یکی از دو امپراتوری‌های جهان بوده‌ایم، اینکه بیشتر از یکصد و پنجاه سال است که بدنبال خواست عدالت، آزادیخواهی، استقلال و رسیدن به یک جامعه برابر، آزاد و دموکرات بوده‌ایم در هیچ یک نمی‌توان تردید روا داشت، اینکه امروز کجا هستیم مطرح است و اگر می‌پذیریم که امروز، روزمان یکی از بدترین ادوار تاریخی مان است ناگزیر باید به اطراف و جوانب خود نگاه کنیم که امروز چه باید کرد؟
با گذشت نزدیک به ۴۴ سال از حاکمیت جمهوری اسلامی بر ایران که پیامدهای فاجعه باری را چه به لحاظ از دست رفتن بسیاری از جوانان کشورمان در جنگ و اعدام‌های سیاسی و ناپدید شدن‌های بسیار، چه به لحاظ واژگونی بنیان‌های اقتصادی و آسیب‌های اجتماعی وچه بی اعتباری‌های بین المللی و شناخته شدن بنام تروریست و در نهایت با آسیب‌های اجتماعی گسترده به دلیل بیماری نا امیدی، بی اعتمادی، خودکشی‌ها و بیشتر در جامعه جوان و زنان کشورمان و فرار و خواست ترک کشور که به یک اپیدمی بدل شده است همه ما را هشدار می‌دهد که بخود بیاییم و به فکر بنشینیم.
حل مشکل و مسائل امروز ایران به دست توده مردم به انجام نخواهد رسید و اگر هم چنین شود، ۵۷ دیگری در انتظارمان خواهد بود.
چند روز پیش مطلبی را در رابطه با هیجان، هیجانی را که بیشتر از یک قرن است ما را گرفتار کرده است و در آنجا به آخرین صحبت‌های شاهزاده رضا پهلوی اشاره داشته‌ام:
چند روز است که شاهزاده رضا پهلوی که من برای ایشان احترام زیادی قائل هستم و باید بگویم به نسبت خودم شناخت بسیاری نسبت به ایشان دارم در یک سخنرانی و به حق بر علیه حاکمیت ویرانگر جمهوری اسلامی به پا خواسته‌اند و برای رهایی ایران از شر این حکومت به نکاتی اشاره داشته‌اند که در همه موارد می‌تواند مثبت باشد ولی دقیق نباشد، می‌تواند مثبت باشد چرا که تمامی صحبت‌ها از آینده‌ای روشن نوید می‌دهد ولی می‌تواند دقیق نباشد چرا که بر اساس ایده آل‌ها بنا می‌شود.
امروز منهم به خوبی می‌دانم که مردم ما به شدت خسته هستند از بیداد حاکمیت ویرانگر و غارتگر جمهوری اسلامی و بخواهند به هر شکلی از شر این حکومت نجات پیدا کنند، امروز هم برای من همان هیجان مطرح است...،
به ایده آل‌ها اشاره کرده بودم که همچنان گریبان گیرمان است و باید راهی برای نجات از آن جستجو کرد.
ایده آل‌ها اگر چه بسیار زیباست ولی با واقعیت‌های عملی یکسان نیست و مطابقت ندارد و واقعیت‌ها قلب یک جامعه و خواست‌های یک ملت است، ایده آل‌های امروز در ایران اگر چه برای گروهی معدود دموکراسی، سوسیال دموکراسی، سکولار دموکراسی، لائیسیته و سکولاریسم باشد و بسیار هم زیباست ولی واقعیت‌های تلخ امروزمان را پاسخ نمی‌دهد.
ما اپوزیسیون خارج از کشور در طول ۴۳ سال گذشته اِمان تمامی این ایده آل‌هایمان را به فراوانی مطرح کرده‌ایم و هر روز هم بیشتر از پیش با بی اعتمادی مردم خودمان مواجهه بوده‌ایم، آیا زمان آن نرسیده است که مشکلاتمان را در خودمان ببینیم و به برطرف کردنش بپردازیم؟
حدود دو هفته از آخرین پیام شاهزاده می‌گذرد، گروه‌های زیادی در داخل و خارج از کشور از آن استقبال کردند و گروه هایی هم به انتقادش پرداختند ولی چه اتفاقی افتاد آیا تغییری اساسی نسبت به پیش از آن ایجاد شد؟
من هم جمهوری خواه هستم ولی به چند سازمان جمهوری خواه نپیوستم چرا که در آنجا هم ایده آل‌ها را می‌دیدم همانگونه که در آخرین سخنرانی و تمامی سخنرانی‌های پیش از آنٍ شاهزاده می‌دیدم، که نه تنها در این آخرین سخنرانی که از این ببعد هم سخنرانی هیچ چیزی را حل نخواهد کرد.
برای رسیدن به حقیقت و واقعیت نباید هیجان زده شد، باید با واقعیت‌ها و امکانات امروز عملی بودن آن را ارزیابی کرد.
فراموش نکنیم مردم امروز ایران که هشتاد درصد‌شان جوان و زاده پس از انقلاب و در دوران اینترنت هستند با چنین ایده آل هایی پای به میدان نخواهند گذاشت، آنها امروز به خوبی می‌دانند که آب و برق و اتوبوس مجانی از یک فریب و شارلاتانیزم محض سرچشمه می‌گیرد و شعار دموکراسی، سوسیال دموکراسی، سکولار دموکراسی، لائیسیته و سکولاریسم هم دردی از هیچکس دوا نخواهد کرد.
راه حل مشکل امروز ایران نه شعارهای ایده آلیستی و نه هیجان مرگ بر این و آن و زنده باد گفتن است.
امروز نیاز است که اگر ما در یک مجموعه دل نگران برای امروز و فردای ایران و هموطنان مان هستیم، همانگونه که شاهزاده هم گفته است، با هم بنشینیم و به مردم این نوید را بدهیم که قادر خواهیم بود با یک برنامه فکر شده و منسجم خواهیم توانست این حکومت را سرنگون و آینده مردم مان و کشورمان به مراحل واقعی و نه ایده آلیستی بر گردانیم.
من حقارت وجود حکومت جمهوری اسلامی را با تمام وجودم احساس می‌کنم ولی با ایده آل‌هایم به مبارزه‌اش نمیروم.
ایران فرزندان بیدارش را صدا کرده است.
حسین لاجوردی
