با خودم قرار گذاشته بودم در مورد ماجرای ترور مسیح علی نژاد چیزی ننویسم، ولی وقتی متوجه شدم جناب آقای جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید، با تلفن، با ایشان و همسر گرامی شان گفت و گو کرده و صریحا گفته است که جمهوری اسلامی، در صدد ترور او بوده، و از طرف جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، نگرانی عمیق خود را در مورد امنیت جانی علی‌نژاد ابراز کرده است، چون انسان پاکدلی هستم، گفتم از خانم مسیح عذرخواهی اساسی بکنم، چون حقیقت این است که در مورد ترور اخیر، مقداری تشکیک کردم و درست است که رسما چیزی ننوشتم، ولی در گفت و گو ها، بیان کردم که شخص تروریست، مقدار زیادی گاگول بوده و دلایلی هم برای این گاگول بودن آوردم که اکنون با شنیدن سخنان جناب جیک دچار پشیمانی و پریشانی فکر شده ام و گفتم شاید عذرخواهی من از خانم مسیح مقداری از پشیمانی من بکاهد.

در این فاصله، مقداری هم به دلایل ناباوری خودم فکر کردم و صحبت های دوستداران مسیح جلوی چشم ام آمد و دیدم زیاد بیراه نمی گویند.

اولین دلیل قطعا حسادت من به مسیح بوده و این که چرا او امروز در موقعیتی قرار گرفته که «شخص رییس جمهور امریکا، جناب جو بایدن» احوالپرس مسیح است و مثلا رییس جمهور آلمان احوالپرس من نیز که علیه حکومت نکبت می نویسم نیست، و دوم این که چرا کارهای مسیح این قدر بُرد و اثر دارد، و نوشته های من و امثال من هیچ برُد و اثری در مردم ایران ندارد.

این را هم صادقانه این جا می نویسم که دارم سعی می کنم این حسادت را در پیرانه سر و در حالی که یک پای ام لب گور است و شهرت جهانی هم پیدا کنم باید کیف اش را در آن دنیا ببرم، از خودم دور کنم و به خیل دوستداران تمام و کمال مسیح بپیوندم.