روز سه‌شنبه ۱۱ مردادماه، حدود ۲۰۰ مامور از سازمان‌های مختلف دولتی، با حضور در روستای «روشنکوه»، در نزدیکی ساری، خانه‌های بهاییان این روستا را تخریب کردند.

سازمان‌های حقوق‌بشری همان‌روز خبر دادند که ماموران روستاییان را در یک مکان جمع کرده و موبایل‌های آن‌ها را گرفته‌اند تا کسی نتواند از وقایع آن روز فیلم و عکس تهیه کند.

اما، چند ویدیوی چند ثانیه‌ای از این حمله منتشر شده که در آن کودکان و افراد مسن گریه و زاری می‌کنند و پیرزنی که کمرش خم شده، از رنج فریاد می‌زند: «اسلام‌تان این است؛ ظلم ظلم!»

این نخستین بار نیست که خانه‌ها و اموال شهروندان بهایی در ایران مصادره و تخریب می‌شود. مقامات ایران، معمولا برای این نقض گسترده حقوق پیروان آیین بهایی و نقش حق حیات آن‌ها، بهانه‌های به ظاهر قانونی می‌آوردند. در عین‌حال، شهروندان غیربهایی ایران، بارها در شبکه‌های اجتماعی اعتراض خود به این سیاست حذف بهاییان ایران و آزار سیستماتیک، شکنجه و زندانی کردن آن‌ها اعلام کرده‌اند.

چه‌کاری از شهروندان غیربهایی ایران در داخل و خارج بر می‌آید تا مانع تکرار این فاجعه شوند؟