به این ترتیب به نظر می‌رسد این متن مورد توافق همه است بجز ظاهرا جمهوری اسلامی! اولیانوف در همین ارتباط در توییتی نوشت که «شرکت‌کنندگان در گفتگوهای وین اکنون باید تصمیم بگیرند این پیش‌نویس مورد پذیرش آنها هست یا نه.»

در بسته پیشنهادی به جمهوری اسلامی در وین نه خبری از حذف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از فهرست سازمان‌های تروریستی آمریکاست و نه خبری از ارائه تضمین از سوی آمریکا برای عدم خروج مجدد از برجام. اصلی‌ترین اختلافات میان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و رژیم ایران در مورد ابعاد پنهانی پروژه اتمی جمهوری اسلامی نیز همچنان سر جای خود باقیست و آژانس می‌بایست همچنان به پیگیری آن جهت دریافت توضیحات قانع‌کننده از تهران بپردازد.

پیش از آغاز این مذاکرات سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی به خیال خودش برای «پُرکردن دست تیم مذاکره کننده» و «تقویت موقعیت جمهوری اسلامی» علاوه بر اینکه بخشی از دوربین‌های نظارتی آژانس را خاموش کرد با نصب سانتریفیوژهای جدید اقدام به افزایش سطح غنی‌سازی اورانیوم و افزایش ذخایر اورانیوم غنی شده نیز کرد که البته نه تنها نتیجه‌ای نداشت بلکه طرفین مذاکره را به سختگیری بیشتر واداشت و البته فشارهای اسرائیل و عربستان و دیگر بازیگران منطقه‌ای را بر غرب افزایش داد.

با اینهمه فریدون عباسی‌ دوانی رئیس پیشین سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی و عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی معتقد است «افزایش تعداد سانتریفیوژها اقدام خوبی بود اما با تأخیر انجام شد!»

او تأکید کرده «ما در شرایط فعلی در حال جبران اقدامات گذشته هستیم اما اینکه اقدامات جبرانی ما بتواند در تغییر رفتار طرف مقابل و غرب اثرگذار باشد، موضوعی است که باید ارزیابی بیشتری بر روی آن داشته باشیم؛ با این حال اما به عقیده بنده، این اقدامات آنچنان نمی‌تواند بر روند مذاکرات و تغییر رفتار طرف مقابل اثرگذار باشد و لذا باید به سمت تغییر مناسبات جدید جهانی حرکت کنیم!» معلوم نیست وقتی اقدامات جمهوری اسلامی تأثیری به سود نظام در تصمیم چند کشور نداشته، عباسی دوانی چطور و با کدام اقدامات می‌خواهد «به سمت تغییر مناسبات جدید جهانی» حرکت کند بدون آنکه واکنش متقابل و به شدت سختگیرانه‌ی دیگران را در برابر نداشته باشد!

عباسی‌ دوانی حرف دل خود را در توصیف اینکه چه اقدامی باید صورت گیرد چنین مطرح کرده که رژیم «ایران باید اقدامات و حضور منطقه‌ای خود را افزایش دهد و امنیت رژیم صهیونیستی نباید حفظ شود؛ درواقع حتما باید مرزهای اسرائیل ناامن باشد. موضوعی که آزادی بلندی‌های جولان می‌تواند در این زمینه اثرگذار باشد بطوری که اگر بلندی‌های جولان و مناطق جنوبی لبنان از دست رژیم صهیونیستی آزاد شود و کرانه باختری مسلح‌تر شود و بتوانیم محاصره غزه را بشکنیم، می‌توانیم دست برتر را در منطقه داشته باشیم!»

او برای توجیه این سیاست جنگ‌افروزانه و علیه موجودیت یک کشور عضو سازمان ملل چنین توضیح داده «این رژیم صهیونیستی است که در حال بحران‌سازی علیه ماست و لذا مختل‌سازی امنیت این رژیم می‌تواند مولفه قدرتی برای ایران باشد. به بیان دیگر، سیاست ایران باید مختل‌سازی امنیت رژیم صهیونیستی باشد زیرا این رژیم به صورت علنی ما را تهدید می‌کند!»

عباسی‌ دوانی وقتی رئیس سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی بود از طرح‌های محسن فخری‌زاده برای «ایجاد سیستم» جهت دستیابی به بمب اتم حمایت می‌کرد. فخری‌زاده در یک سوء قصد مانند چندین عامل اتمی و موشکی دیگر جمهوری اسلامی در نزدیکی تهران کشته شد! حالا نیز به نظر می‌رسد هدف از این سخنان بجای آنکه کمک به نظام و «پر کردن» و «برتری» دست آن باشد، بیشتر پیام به اسرائیل برای «بیا ما را بزن» است!