بیش از یک سال و سه ماه پیش ما جمعی از اعضای خانواده‌های فعالین سیاسی کشته شده در دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ با هدف ‌جلوگیری از تخریب خاوران دور هم گرد آمدیم و علیرغم دیدگاه‌های متفاوت، ‌‌ فعالیت‌های‌مان را در جهت ارتقاء جنبش دادخواهی ادامه دادیم. در مدت محاکمه حمید نوری، برنامه‌های موفقی اجرا نمودیم. با هم گریستیم، درد مشترک‌مان را فریاد کردیم، دادگاه موفق حمید نوری را جشن گرفتیم و با هم رقصیدیم.

در حال حاضر اما، شرایط موجود گروه را برای فعالیت دائمی مناسب نمی‌دانیم. تفاوت درک ما از کار جمعی مستقل و قوانین حاکم بر آن مهم‌ترین مانع همکاری بین ماست و پیشرفت روان فعالیت‌های گروه را مسدود می‌کند.

تلاش‌های شخصی برای پیشبرد خواست‌های خود، عدم توجه به نظرات افراد و نادیده گرفتن کوشش‌های دیگران باعث دلسردی و از بین رفتن شور و شوق افراد می‌شود.