یادِ مهسا، مهران رفیعی

هرگز از سر نمی‌رود مهسا
همچو یادی که مانده از آسا

آن نشاطی که حقِ انسان بود
کرد غارت همان که شیطان بود

قومِ پاکش که فخر ایران است
شاکی از بیتِ نابکاران است

شیخِ خودبین به قدرتش بالد
مامِ میهن چو مرغ حق نالد

کُرد نالد ز دردِ دیرینه
و از سپاهی که می‌دَرَد سینه

رفت مطرب ز کوی و منزل‌ها
غم تراود ز روزنِ دل‌ها

ما بدیدیم هر زیان از دین
هم شرارت ز رهبری پرکین

این نظامی که می‌کند بیداد
محو گردد چون کَهی در باد

رای دهید

مطلب قبلی...

دولت موقت چیست و کی برپا می‌شود؟ منوچهر تقوی بیات

مطلب بعدی...

بنی صدر یک سال بعد، مهران مصطفوی