ـ نیکا نیکا !

مهسای ما را ندیدی ؟

ـ نه!

من چهره ام له شده

چشمم جایی را نمی بیند

اما می دانم این جاست

همین دور وُ برها

ـ تو چطور مهساجان !

نیکا ی ما را دیده ای؟

او پنج بهار از تو جوانتر بود.

ـ نیکای زیبا را دیدم

آوازخوانان وُ رقصان

با صورتی مچاله

جمجمه ای شکسته

و بدنی کبود

اما ، تنها نبود نیکا

بسیارانی هماواز بودند

در جشن ِ شال سوزان

حدیث ،حنانه ، غزاله ، سارینا

وبسیارانی دیگر...

من مدام ؛

درآنان تکرار می شدم

ـ حدیث گفت :

شیدا وُ بی قرار،

به گِرد آتشی که برافروخته بودیم

رقصان ـ رقصان می سرودیم:

زن زندگی آزادی

ـ حنانه گفت :

ما تنها نبودیم

همسرایان ِ ما

در جشن روسری سوزان ،

پسران هم بودند

رعنا وُعاشق

بی شمار وَ هماواز

وسارینا در بیقراری اش

گفت:

ـ برسکوی زباله ایستاده بودم

گیسو افشان

و رو سری چرخان ،

می رقصیدم

ناگاه ؛

سربازان ِ امام زمان

پاسداران و گورکنان وَ مداحان

همچون اَجنه

ظاهر شدند!

حیدر حیدر گویان ،

با تفنگ وُ باتون وُ کمند وُ دستبند

و االله اکبر...

نیکا گفت:

ـ اول ؛

گیسوان ما را آتش زدند

بعد قلب ما را

غزاله گفت:

ـ و بعد،

در های های ِ داغداران ِ بی شمار،

جمجمه ها مان را شکستند

حدیث گفت:

ـ ما که نمرده ایم ژینا!

نشنیدی نام ِتو رمز می شود؟

نیکا گفت:

ـ ما باز می گردیم ژینا جان

در سرود ها وُ پرچم های پیروز

سارینا گفت:

ـ و باگام های بی شمارِ مردمان ِ در راه

حنانه گفت:

ـ می رقصیم

در میدان های آزاد شده

نیکا با هیجان فریاد زد:

هورا...

و من در میدان آزادی

میان هزاران هزارمردم ِ رقصان

آواز خواهم خواند

غزاله غرقه در اشک ِ شوق :

ـ هورا...

سارینا:

ـ هورا...

سدیس ِبلوچ،باچارده بهار،

چون غنچه ای

شکوفان شد"

ـ هورا... هورا...

***

در سحر گاهی شَنگرف وُ رنگین کمانی،

آسمان غَمزده سرشار شد

از هورای کشتِه گان ِ جوان

و جاده،

آرام

آرام

درنوری شِگِرف

روشن شد

پاریس

7/10/2022

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ـ مهسا امینی ِ سقزی بیست و دو ساله

ـ نیکا شاکرمی هقده ساله ِ خرم آبادی

ــ سارینااسماعیل زاده ـ شانزده ساله ـ شهر کرج

مادرش در داغ فرزند ، خود کشی کرد

ـ سدیس کاشانی بلوچ ِ چهارده ساله

ـ حدیث نجفی ِ آزربایجانی

ـحنانه ِحسیبنعلیِ کیا بوشهری

غزاله چلاوی آملی