یک دلیل ایضاح که شش سازمان جمهوریخواه، "همبستگی جمهوریخواهی" را به ایجاد "همبستگی ایرانیان" در مقابل نظام اسلامی ترجیح می‌دهند اینست که، از انتخابات آزاد یا رفراندوم برای تعیین نوع حکومت در فردای سرنگونی جمهور اسلامی، می‌هراسند. انفعال و غفلت این شش سازمان در تدوین مانیفست "همبستگی ایرانیان" گواه بر همین امر است. چه تردستی! از اینکه تا تنور انقلاب داغ است خمیر جمهوری خواهی چسبیده گردد!! شعار تفرقه افکنانه "مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر" که از کانون جمهوری اسلامی برای تفرقه میان ایرانیان، برخاسته مورد اقبال برخی‌شان قرار گرفته است!!

چه آن دسته از سازمان‌های جمهوریخواه که می‌خواهند از جمهوری اسلامی به جمهوری مورد نظر خود "گذار" کنند و چه آنهایی که بجای "گذار" از "برچیدن" نظام سخن می‌گویند، در هر دو حالت، خواهان اعِمال جمهوری خودخواسته خود بطور مستقیم و بلا فصل بر نظام سیاسی‌اند. و برای انتخابات آزاد جهت تعیین نوع حکومت پس از جمهوری اسلامی، اعتبار قائل نیستند. بازیِ "آب زیر کاه"شان در همین نکته "گذار"ی نهفته است که حرفی از انتخابات آزاد برای تعیین نوع حکومت در میان نیست! مجاهدین ادعا می‌کردند و می‌کنند که پس از سرنگونی حکومت، شش ماه قدرت را در دست می‌گیرند و رئیس جمهور برگزیده را بر تخت می‌نشانند و سپس انتخابات آزاد را تدارک می‌ببینند! حالا این جمهوریخواهان هم می‌خواهند اول جمهوریخواهی‌شان را به کرسی بنشانند و پس از آن با دست خودشان به مردم آزادی و دموکراسی هدیه کنند. یعنی هر جوری شده از انتخابات آزاد پس از سرنگونی نظام برای تعیین نوع حکومت، قسر در روند و سبک بال گردند.

نتیجه: "گذارِ" بدون انتخابات آزاد به جمهوری مورد نظر شش سازمان جمهوریخواه، فقط نفی انتخابات آزاد در تعین نوع حکومت نیست بلکه پیشتر از آن، وارد کردن خلل در ایجاد همبستگی ایرانیان و تفرقه پراکنی است که جمهوری اسلامی به قدمت طول حاکمیتش، چنین کرده تا همبستگی ایرانیان شکل نگیرد.

نیکروز اعظمی