همبستگی، ایستادگی، دلاوری و دانایی مردم ایران جهان را به پشتیبانی واداشته است.
نبرد زنان ، جوانان و دیگر مردم ایران از بلوچستان تا کردستان و در شهر شهر ایران جهانیان را شگفت زده کرده است.
این آغاز یک پایان است.
این آغاز یک رستاخیز سراسری( انقلاب) و یک رنسانس ( باززایی) است.
این برآمد تاریخی سده ها رزم بین آنچه پس مانده ، ایستا ، خودکامه و غیر انسانی است با آزادی و نوشدن.
این انقلاب در تاریخ گم نخواهد شد.
این انقلاب فراموش نخواهد شد.
اینک جهان و مردمان با مایند!
بی گمان پیروزی با مردمان است.
این شط خروشان را سر باز ایستادن نیست.
دشمن سرکوبگر و ددمنش نیز در کار شکست ماست و در این راه از هیچ کشتاری کوتاهی نمی کند و ماشین دوزخی کشتار و سرکوب خویش را باز به کار خواهد گرفت!
گرگان پیر چنگ و دندان در گوشت و استخوان مردم می چرخانند و کفتاران و کرکسان پوزه در خون می گردانند.
گروهی در کار دریدن مردم و گروهی در کار ربودن سهم خویش. شغالان نیز در کار نهان کردن تاراج های خویش و زوزه کشیدن بر گورستان هایی هستند که بر آن فرمان می رانده اند.
هرگونه پس نشینی و امید دگرگونی و اصلاح در این رژیم سراپا تباهی که دست ، دهان و دندانش در خون مردم است، اشتباهی تاریخی است.
در این چله ی چهل و چند ساله ی سیاه، چند بار مردم را کشتار و زندانی کردند؟ جز کفن، بند، چوبه دار، تابوت، گورستان و زندان چه ساختند ؟ چگونه تخم تباهی در ایران و دیگر کشورها پاشیدند. برای این سرزمین جز تباهی،فقر، سرکوب چه آوردند؟
کشتند و در بند کشیدند جوانان، زنان، کودکان، نویسندگان،هنرمندان،پزشکان و نخبگان این سرزمین را.
و پروار بندان آدم کشان،فرومایگان، دزدان، خودفروشان و غارتگران جان و مال مردمان بود این دیار.
ما می خواهیم این سرزمین آزاد،آباد و پیشرفته باشد.
ما برای سرنگونی و نابودی این رژیم تبهکار برخاسته ایم.
اینک خشم ما و خشونت آنان!
آفرین ما و نفرین آنان!
دلیران! ایرانیان!
برای رسیدن به آزادی باید بهای آن را پرداخت.
سختی ها در پیش خواهیم داشت و باید برای این روزهای تلخ اما گذران آماده شد. این هشداری تاریخی است. دشمن در پس پشت سیاهی این شب در کمین نشسته است.
هرگونه پس نشینی و خسته شدن یعنی پایمال کردن خون مردمان و بی گمان رژیم تبهکار دستگیری های بیشتر و زندان و شکنجه و اعدام ها در برنامه دارد.
ما پیروز می شویم.
برای رسیدن به پیروزی باید آمادگی داشت، باید ره توشه برداشت، باید برنامه داشت.
باید اندیشه کرد که گام بعدی چیست.
باید آگاهانه به پیش رفت.
باید سازماندهی کرد.
باید به پشتیبانی از مردم گرفتار برخاست.
خانواده های کشتگان و دربندان را یار و همراه باشیم.
هر گونه توانایی خویش در هر زمینه ای را باید به کار گرفت.
در دنیای امروز، هر انسانی یک رهبرو یک سازمانگر است.
مپنداریم که بود یا نبود من در این راه یکی است. هر خانه ای یک سنگر است. هر انسانی یک مبارز است.
خیابان ها، کارخانه ها، زمین های ورزشی، سالن های نمایش، کلاس های درس، دیوارها، کوه ها، جلوه گاه رزم جانانه ی ما برای آزادی و تعالی تبار انسانی است.
قلم من، آواز تو، ساز او، رقص آن دیگری، فریاد یک مادر، خروش یک ورزشکار، گلبانگ یک دانش آموز، دانشجو یا استاد، در ایران و یا در هرکجای جهان،همه و همه سمفونی با شکوه آزادی را می نوازد.
توانایی های خویش را به کار گیریم. خاموش نمانیم. من و تو با هم جهان را دگرگون خواهیم کرد.
*
بی گمان آنچه نوشتم برخاسته از دانش و تجربه تاریخی من و عشقم به آزادی مردم ایران است. گرچه شکل دادن رهنمود دارد اما هیچگاه خود را در چنین جایگاهی نمی دانم. این ها تنها و تنها روایت تاریخ است و آرزو و رویاهایی همگانی.
سبز باشید
محمود کویر
ضرورت تشکیل شورای رهبری انقلاب، ه. ع. آزاد
