حکایت نهادینه کردن دروغ در جامعه ما این است که آقای خمینی او در کسوت روحانی و مرجع تقلید و عارف مسلمان، ظلم و جنایت و غارت و چپاول اموال مردم را تحت نام دین و اسلام و قران روا داشت. بدین رویه، حسنات اخلاقی دینداری را هم در معرض تطاول قرارداد. بدتر از همه ام‌الفساد یعنی دروغ و دروغ مصلحت آمیز را برای حاکمیت به استبداد بر مردم جایز و واجب گرداند. و امروز، دروغ زبان رسمی حاکمان بر ایران شده‌است. به جامعه نیز سرایت کرده و «نهادینه» گشته‌است. آقای خمینی از دروغ مصلحت آمیز استفاده کرده و آن را به تمامی زمینه‌های زندگی وقتی مصلحتشان باشد سرایت داد (۲) و به آن هم اکتفا نکرد، جاسوسی کردن، دروغ کفتن و شراب خوردن را هم برای حفظ حکومت غارتگر خود واجب شمرد (۳).
آقای خمینی، مطابق آنچه که پیشتر آوردم، فقط قبل از انقلاب فتوای کشتن و کتک زدن و بدنام کردن را و تهمت زدن را نمی‌داد. اما، در وصیتنامه سیاسی- الهی خود!! هم شدیدتر از این فتوا می‌دهد، و تازه ‏رهنمود می‌دهد که مردم نباید منتظر باشند‏ ‏که مراجع رسمى از ظلم و فساد جلو گیرى کنند، هر جا این مراجع کوتاهى کردند‏ ‏مردم خود وارد عمل شوند (۴) طرفه اینکه این رهنمود را در زمانی می‌دهد که به قول خودشان همه نهادهاى قانونى‏ در کشور‏مستقر شده‌اند. و این دقیقاً همان «آتش به اختیار است» که آقای خامنه‌ای از او به ارث برده است. و اکنون مردم بپا خواسته ما برای احقاق حقوق و آزادی خویش مواجه با این آتش به اختیاران سازمان یافته‌ای هستند که فوق همه سازمانهای لشکری و کشوری دیگر قرار دارند. پس ملاحظه می‌شود که تمامی این جنایات ریشه در تعلیمات و گور آقای خمینی دارد.
چهار دسته در قران لعنت شده‌اند: اول شیطان و شیطان صفتان یا آن خوی مطلق ساز است که «و ان علیک لعنتی الی یوم‌الدین» دوم کافران مردمی که حق را می‌پوشانند و عامل خنثی کننده رشد انسانها و دوری آن‌ها از خط عدالت و غفلت از حقوق و استقلال و آزادیشان می‌شوند. «الا لعنت الله علی الکافرین»، دسته سوم دروغ زنان و دروغگویان‌اند که ناتوان‌ترین ناتوانان هستند که بنای اعتماد جامعه را سست و ویران می‌کنند که «الا لعنت الله علی‌الکاذبین» و حاصل این دروغگوئی و ویران کردن اعتماد جامعه به کام ستمگران سرازیر خواهد شد. و آخرین دسته ستمگرانند که ستمگرانند که حاصل تلاش سه دسته نخستین هستند «الا لعنت الله علی‌الظالمین»
دروغ خود دروغگو را به درون خود می‌غلطاند و در نهایت او را هم از انسانیت نابود می‌کند، همچنانکه آقای خمینی روحانی، مرجع تقلید و عارف دیکتاتوری در ردیف ضحاک ساخت و رژیم مطلقه غارتگر را هم به درون خود برده و نابود کرده است ولی خود هنوز نفهمیده که نابود شده است. اما نابودی ولایت مطلقه غارتگربرای جامعه بوضوح عیان است.
باید به هوش بود و از دروغ و دروغگوئی به هر شکل و عنوان و تحت هر بهانه‌ای دوری جست. عاشقان قدرت و ریاست برای حفظ و نگهداری قدرت خود به دروغ و انواع آن متوسل می‌شوند و سعی می‌کنند که دروغ را در جامعه نهادینه کنند. اما چرا مردم و آنهائی که دم از دفاع از حق و حقوق و حقوق بشر و آزادی انسان می‌زنند، به چنین حربۀ کثیفی متوسل می‌شوند؟ آیا نمی‌دانند که با این عمل خود آب به آسیاب قدرتمداران می‌ریزند؟ قطعاً چنین است. پس آنها هم که از اینگونه حربه‌ها استفاده می‌کنند از جنس همان قدرت طلبان و عاشقان قدرت در اشکال مختلف آن هستند. بنابر این همه باید بدانند: دست به هر توجیهی که برای دروغگوئی بزنند، از قبیل پرونده سازی علیه ستمگر، دیکتاتور، از میدان به در کردن این و آن و... در نهایت آب به آسیاب ستمگران می‌ریزند. و این ستمگری است که از جمله بخاطر دروغ، دوام و استمرار پیدا می‌کند. بیشترین کاربرد دروغ و انواع آن در تجاوز به حقوق است. از راه این تجاوز است که دروغ‌ها از اسبابِ استمرار و حفظ و نگهداری قدرت می‌شود.
رژیم دیکتاتوری ولایت مطلقه غارتگر که اساس و بنیان آن بر دروغ شکل گرفته و تداوم یافته است (۵) و از رأس تا ذیل صبح دروغ می‌گویند و بعد از ظهر تکذیب می‌کنند که اگر حتی یک هفته - چه می‌گویم حتی چند روز - دروغ نگویند فرو می‌ریزند جای حرف نیست. مصیبت آن است که حد اقل بخشی از مخالفین هم برای نابودی رژیم و حذف یکدیگر و یا سبقت جستن از دیگران دست به دامان دروغگویی می‌شوند. مثلاً من بار‌ها در فضای مجازی دیده و شنیده‌ام که خامنه‌ای مرده و جنازه‌اش را مثلاً برده‌اند به نجف و در فلان جا دفن کرده‌اند و یا امروز فلان شهر و یا فلان پادگان و یا پاسگاه نظامی و سپاهی در اختیار مردم قرار گرفت و به مردم پیوسته‌اند و از قبیل تا بخواهی. و تازه بعد از روشن و فاش شدن دروغشان خجالت نمی‌کشند که دست از این عمل خود دارند و به براستی و درستی بپیوندند. اینان فکر می‌کنند که با مرگ کسی، ولو خامنه‌ای چیزی عوض می‌شود. با مرگ چیزی عوض نمی‌شود، عوض شدن همه چیز در گرو تغییر بنیادی است و نه مرگ کسی. بویژه که طبق روایت مطلعین درونی، آقای خامنه‌ای مدتها است که مدیریت وهدایت نیروهای مسلح را به مجتبی واگذار کرده است. و واگذاری این و بسیاری از امور دیگر یعنی آماده کردن و شدنش برای رهبری قبل از اعلان رسمی که وقتی رسماً اعلان شود، همه چیز در ید اقتدار و قدرت او قرار گرفته باشد.
اما جنبش و انقلابی که تقریباً هشت هفته پیش آغاز شده و تداوم یافته تمامی بافته‌ها و تخیل آقای خامنه‌ای و اطاق فکرش که هر گز در آن نمی‌گنجید نقش بر آب کرده است. این است که از چند هفته پیش به اینطرف گفته می‌شد که اصلاح طلبان با هم و با اصولگراها به رایزنی نشسته‌اند، فرمایش آقای قایباف رئیس مجلس مطلقه غارتگر که فرمایش فرموده‌اند: «امیدوارم هر چه زودتر امنیت تثبیت شود تا تغییرات مشروع و لازم آغاز شود» و همزمانی انتشار بیانیه اصلاح طلبان که «به قانون اساسی و دادرسی عادلانه» باز گردیم، راز‌ها را از پرده برون انداخت. به قول دوستی: «بالأخره کوه اصلاح طلبان موش زائید، طبق معمول در قالب پوسیده نظام در آب گل آلود به دنبال صید ماهى قدرت‌اند. و در تقارن یاد فیل "اصلاح طلبان" از هندوستان قدرت از طریق بازگشت به قانون اساسى ولایت مطلقه» افتاده‌اند. اصلاح طلبان و اصولگراها که دو روی یک سکه هستند و بویژه اصول گراها که خود ستون پایه این حکومت مطلقه غارتگر هستند. در هیچ جنبشی و زمانی، نه در جنبش دانشجویان سال ۷۶ و نه در سال ۹۷ و ۹۸ و نه ساقط کردن هواپیمای اوکراینی که موجب قتل ۱۷۶ نفر گردید و حتی اصلاح گران حامی ستمدیگان نبوده‌اند و همیشه طرف حاکمیت ستمگر و حفظ و حاکمیت بوده‌اند. آقای قالباف و اصلاح طلبان خود را به تجاهل زده، و به دنبال خاموشی مردم در صحنه و خیابان هستتد تا بعد از آن «تغییرات مشروع و لازم آغاز شود». تغییرات اساسی نیاز به هیچ زمانی ندارد و اگر شما دروغگویان در پی تغییرات هستید، از هم اکنون می‌توانید آن را آغاز کنید، تا مردم شما را باور کنند و آسوده شوید: اهم تغییرات اساسی که باید از هم اکنون ملغا شود تا مردمی که به پا خواسته شما را باور کنند عباتند از:
ولایت فقیه چه فردی، چه جمعی و چه... به هر شکل و فرم ملغی است،
رهبری فردی، سه نفره چند نفره ملغی است
قانون اساسی ولایت مطلقه غارتگر ملغی است
رهبری غیر انتخابی و غیر مردمی ملغی است
نظارت استصوابی در انتخابات ملغی است
هم رهبر و هم رئیس جمهور ملغی است هر فردی را که آحاد مردم در انتخاباتی آزاد برای مدتی معین انتخاب کنند، او رهبری کشور را درآن مدت در دست خواهد داشت.
شما رئیس قوه مقننه و مجریه که هر دو و بلکه هر سه (قوه قضائیه) آمر وقاتل مسلم هستید خجالت نمی‌کشید و از «تغییرات مشروع و لازم» آن هم بعد از اینکه «امنیت تثبیت شود» دم می‌زنید و شما اصلاح طلبان حیف است که هنوز در خواب خرگوشی فرو رفته وهنوز از قانون اساسی ولایت مطلقه که خود سامانه اجرای منویات رهبر است و هم اکنون هم در حال اجرا است برای اینکه به قدرت باز گردید سخن به میان می‌آورید.
جامعه بپا خواسته، حتماً می‌داند که قدرت در کف خیابان است، خیابانها را به هر طریق ممکن باید حفظ کرد.
تا ممکن است باید راهکاری اندیشیده شود که انقلاب به جنبش وسیع اجتماعی تبدیل شود.
همه، پدران و مادران و بستگان و همراهان کسانی که مورد خشونت و زخم و کشتن قرار می‌گیرند تا جائی که ممکن است و به هر طریقی آن را افشا کنند که خود این افشا کردن‌ها، تا حدی موجب مصونیت می‌شود.
پیام خیابان حتی باید برای نیروهای امنیتی‌ها، خشونت گراها و سپاهی هم پیام امید در بر داشته باشد و چه زیبا علی کریمی گفته: «تو که مرا می‌زنی من می‌جنگم که زندگی تو هم بهتر شود.» پس شعارها تا جای ممکن باید امید برای همه و برای آینده در بر داشته باشد.
سیاست هم استعداد و توانائی است و به گروه، دسته، و یا اشخاص خاصی تحت عنوان دهن پرکن سیاسی تعلق ندارد. هر کسی که استعدا و توانائی به هم پیوستن نیروها و همآهنگ کردن شعار را داشته باشد و دست رژیم را از پیش بخواند، او یک شخص و نیروی سیاسی است که امید است در آینده به هم بپیوندند و نیروی جانشین و امید برای آینده‌ای روشن را برای جامعه و خود در دل بپرورند. و اخرین نکته اینکه: صدای پای رهبر سازی و صدای پای کودتا را شنیده می‌شود. باید بسیار مواظب بود که انقلاب مصادره نشود و در دام این و یا آن گرفتار نیامد.

محمد جعفری
[email protected]

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نمایه و یادداشت:
۱-
http://mohammadjafarim.com/wp-content/uploads/2018/02/Drough-170118-1.pdf
۲- همان سند چاپ دوم بویژه ص ۱۷-۱۳.
۳- صحیفه امام، ۲۴ جلدی، جلد ۱۵، سخنرانی آقای خمینی ۲۷ مرداد ۱۳۶۰.
۴-‏ از وصیتنامه سیاسی- الهی آقای خمینی «... آنچه در نظر شرع حرام و آنچه بر خلاف مسیر ملت و کشور اسلامى و مخالف‏ ‏با حیثیت جمهورى اسلامى است به طور قاطع اگر جلوگیرى نشود همه مسئول مى‎باشند‏ ‏و مردم و جوانان حزب‌اللهى اگر برخورد به یکى از امور ماق ذکور نمودند به دستگاههاى‏ ‏مربوطه رجوع کنند، و اگر آنان کوتاهى نمودند خودشان مکلف به جلوگیرى هستند.»
۵- نگاه کنید به کتاب «ولایت فقیه، بدعت و فرعونیت در لباس دین».