ناظم مدرسه پس از آن، بدون ترکه و فرا ش، با حضورش، آدمیان را می‌ترساند و وامی دارد تا در برابر قدرت سر خم کنند. عبورش و حضورش، نشان قدرت و ترس دیگران است.
رژیم ایران قدرت دارد، اما اقتدارش در هم شکسته است. مردم دیگر از ناسزا گفتن به رهبر و تمام نظام و آتش زدن تصاویرش نمی‌هراسند. ترس از قدرت از جان آدمیان فرو ریخته است.
قدرت همواره تمام طلب است. قدرت، رقیب و همراه نمی‌خواهد.
قدرت در برابر دیگران و برای ماندن، به قهر روی می‌آورد. قهر، یا کاربرد سرکوب و خشونت، در جان قدرت‌های تمام طلب است.
قدرت‌های تمام طلب، همواره ایدیولوژیک هستند. ایدولوژی تنها با قهر بر قدرت می‌ماند.
قهر یا خشونت، ابزار قدرت است که تنها با شکستن قدرت و سپردن قدرت به دست همگان می‌توان در برابرش ایستاد.
شکستن قدرت، یعنی دمکراسی و آزادی. یعنی شرکت همگان و قدرت نهاد‌های همگانی.
قدرت افزون بر قهر از ترس افکنی نیز بهره می‌برد. ترس افکنی در جان مردمان، از دیگر ابزارهای قدرت است. ترس افکنی، بر بنیاد دروغ، وهم و خرافات پا می‌گیرد. در انقلاب نوین ایران ترس از قدرت اقتاده است
روزگاری مردم از سرکوبگران می‌هراسیدند و رخ نهان می‌کردند. آنان روی به یاران خود فریاد می‌زدند: نترسید! نترسید! ما همه با هم هستیم!
امروز سرکوبگران می‌هراسند و چهره می‌پوشانند و مردم روی به آنها بانگ می‌زنند: بترسید! بترسید! ما همه با هم هستیم!
با اندیشیدن، دانایی، گفتگو، نگذاریم حقیقت برای بار دیگر در ایران نیست و نابود شود.
به نوشته واتسلاو هاول رژیم دروغی بزرگ به نام اقتدار همیشگی خود و ترس مردم آفریده است. او می‌نویسد: همه‌ی آحاد کشور را از نخست‌وزیر گرفته تا سبزی‌فروش در چنبره‌ی دروغی بزرگ مهار می‌کند. خاصیت این اتوتوتالیته هم این است که شخص خودش به خودش دروغ بگوید، خودش برای خودش دروغ تولید کند، خودش خودش را به دروغ‌پردازی و زیستن در دروغ مقید کند تا بتواند در میان خیل مردمانی که چون خودش به خودشان دروغ می‌گویند و چون او می‌دانند که دارند به خودشان دروغ می‌گویند، در آرامشی حداقلی بزید و یکی شود در میان یکان‌های تهی‌شده از فردیت، جزئی شود از یک کل که آن هم خود دروغ است ــ دروغ بزرگ، دروغ اعظم!
قدرت ما بی قدرتان در این است که این دروغ بزرگ را به دور افکنیم. روزگار اقتدار ماست.
ذهنیت پیروزی مردمان حاکم شده است.
این مردم با نیروی خرد جمعی خویش (نهادها و سازمان‌ها، مراکز مردم نهاد، احزاب) این انقلاب را به پیش خواهند برد.
خرد جمعی برتر از خرد فرد فرد اعضای یک گروه است. در پژوهش پژوهشگران‌ام. آی. تی.، دانشگاه کارنگی ملون، و یونیون کالج نتایجی به دست آمده است که وجود خرد جمعی را در میان گروه هایی از افراد که به خوبی با هم همکاری می‌کنند نشان داد، و نیز نتیجه گرفت که چنین عقلی فراتر از قابلیت‌های شناختی تک تک اعضای گروه بوده، و این که همکاری موثر در یک گروه با تعداد زنان حاضر در آن رابطه مستقیم دارد.
خرد جمعی بر خرد باهوش ترین فرد و یا افراد همان گروه برتری دارد.

محمود کویر