لطیفی می‌گوید: من قبلاً گفته بودم اگر با این تفکر کی‌روش جلوی انگلیس بازی کنیم، پوست ما را می‌کَنند و سلاخی خواهیم شد. هم انگلیس و هم ولز که سطح پایین‌تر از فوتبال انگلیس است و هم آمریکا که مابین این دو تیم است، چنین روحیه بازی را دارند. خط میانی و حمله انگلیس فوق‌العاده و خط دفاعی آن‌ها، ضعیف است، اما، چون کی‌روش این مدل مقابله با تیم‌هایی که پلن B دارند را بلد نیست و یک سرمربی تک‌بعدی است، قطعاً با رفتن به هجده قدم خودمان، آسیب می‌بینیم که در اولین بازی هم دیدیم.

این پیشکسوت فوتبال ایران می‌گوید: هرچند انگلیس از دهه ۹۰، فوتبال مالکانه را یاد گرفته و مربیان بزرگی را هم از آن دهه تا به امروز استخدام کردند، اما فوتبال اصلی خودشان که انگلیسی است را هم از یاد نبردند، یعنی پلن B را هم دارند و برای همین، دیروز، فوتبال ایران سلاخی شد.

وی می‌گوید: اگر پنج دقیقه آخر مسابقه، تیم ملی خوب بازی کرد، دو دلیل داشت؛ اول، بی‌انگیزگی انگلیسی‌ها بود که می‌خواستند خودشان را برای بازی‌های بعدی حفظ کنند که دیدیم مربی‌شان «هری کین» را تعویض کرد. دوم، بچه‌های تیم ملی، بازی خودشان را انجام دادند، یعنی غرق در ذهنیت دفاعی کی‌روش نشدند و یک مقدار جلوتر بازی کردند که بیشتر از این، آبروریزی نشود.

لطیفی می‌گوید: یک بُعد دیگر بازی، مسائل غیرفنی بود. اگر تماشاگران، بیرون و داخل ورزشگاه، تیم را هو کردند، با وجود اینکه بازیکنان با مچ‌بند مشکی وارد چمن شدند و سرود ملی را هم نخواندند، ولی چون این فوتبالیست‌ها، تکلیف خود را روشن نکردند، یعنی نه سمت مسئولان رفتند و نه سمت معترضان و به عبارتی، وسط بازی سیاسی کردند، نه مسئولان و حکومت از آن‌ها راضی هستند و نه هواداران تیم ملی و معترضان. از این‌رو، این هو کردن‌ها باعث شد به لحاظ روانی، چون پیش از بازی هم تحت فشار بودند، تمرکز و روحیه‌شان را کاملاً از دست بدهند تا این فاجعه تاریخی به بار بیاید که شش تا خوردیم و بدون اغراق بشود گفت شش تای دیگر هم، نخوردیم.

بازیکن سابق تیم ملی می‌گوید: اگر تیم ملی می‌خواهد روحیه‌اش در دو بازی بعدی بالا برود، باید بازیکنان، خط خودشان را روشن کنند. با این رویکرد، حداقل یک بخشی از جامعه را به سمت خود می‌کشانند، اما با وسط بودن، هر دو بخش جامعه را از دست می‌دهند.