آمار‌ مرگ‌ومیر در آذربایجان غربی به عنوان استان دیگری که صحنه اعتراض‌های سراسری بود، از یک هزار و ۱۹۶ نفر در مهر ۱۴۰۱ به یک هزار و ۳۶۸ نفر در آبان افزایش یافت.

مازندران نیز از جمله استان‌های ایران با اعتراض‌های خیابانی گسترده بود که آمار مرگ‌ومیر این استان در ماه مهر یک هزار و ۴۳۹ نفر و در آبان یک هزار و ۶۸۹ نفر اعلام شد. این آمار در آذر به یک هزار و ۶۳۸ نفر کاهش یافت.

گیلان دومین استان شمالی ایران است که اعتراض‌های مردمی در آن قابل‌ توجه بود و تعداد مرگ‌ومیر آن در مهرماه یک هزار و ۳۹۴ نفر و در آبان‌ماه یک هزار و ۶۰۶ نفر اعلام شد.

در تهران هم که طی چهار ماه اخیر، موج گسترده اعتراض‌ها را شاهد بود، آمار مرگ‌ومیر مهرماه چهار هزار و ۷۷۸ نفر و تعداد فوتی‌های آبان ماه پنج هزار و ۵۹ نفر گزارش شد.

بررسی این داده‌ها نشان می‌دهد به غیر از استان‌های ایلام و زنجان، آمار مرگ‌ومیر در ۲۹ استان دیگر ایران در آبان ۱۴۰۱ بیشتر از ماه مهر این سال بوده است. بخشی از این افزایش به سرکوب خون‌بار اعتراض‌های مردمی در ۱۵۰ شهر ایران مربوط است که از شمار دقیق قربانیان آن اطلاعاتی در دسترس نیست.

برخی نهاد‌های مدافع حقوق بشر آمار قربانیان این دوره از سرکوب‌ها را بیش از ۵۰۰ نفر اعلام کرده‌اند؛ با این حال به دلیل پنهان‌کاری مقام‌های جمهوری اسلامی و بسیاری از موانع دیگر امکان تعیین تعداد دقیق جان‌باختگان وجود ندارد.

در جریان سرکوب اعتراض‌های سراسری آبان ۱۳۹۸ هم برخی آمار‌ها از کشته شدن یک هزار و ۵۰۰ نفر حکایت داشت اما مقام‌های دولتی با رد این آمار، تعداد کشته‌ها را ۲۵۰ نفر اعلام کردند.