همسر علیرضا ارادتی می‌گوید مأموران اطلاعات گفته‌اند او را «به جرم فعالیت در فضای مجازی» بازداشت کرده‌اند و گفته‌اند «به زندان اوین مراجعه کنید» اما در مراجعه «خبری و اثری» از او نیافته‌اند.

ستوده سروش با تأکید بر این که قصدش از نوشتن این نامه شرح «نحوه رفتار بازجوها با فرد دستگیر شده و خانواده‌اش است»، تأکید می‌کند که «در این ۵۰ روز تنها چند بار اجازه دادند» علیرضا ارادتی «تلفن‌های کوتاهی در حضور بازجو به منزل بزند.»

او توضیح می‌دهد که در این تماس‌ها آقای ارادتی «گاهی با صدای لرزان» با آنها صحبت کرده است.

به گفته خانم سروش، «بازجو به دروغ» آقای ارادتی را «واداشت» به دخترش «بگوید من دو روز دیگر با وثیقه بیرون می‌آیم و خودم تو را به جلسه کنکور می‌برم.»

او می‌گوید: «چه بازی روانی با دخترم انجام داد آن بازجو! چه شبی بر ما گذشت شب کنکور! چه جگری سوزاند از دخترم آن بازجو و چه اشک‌ها که دخترم نریخت.»

ستوده سروش تأکید می‌کند که «این بازی وحشتناک دو بار دیگر» نیز برای دخترانش تکرار شده و می‌گوید: «با این وعده‌ها همسرم را نیز همراه ما شکنجه دادند. در آخرین تلفنی که زد گفت از او خواسته اند تا مصاحبه کند!»

همسر علیرضا ارادتی با تأکید بر این که «هرگز نمی‌بخشمت بازجو!»، می‌افزاید: «این نوع مسلمانی را من تا به حال ندیده بوده‌ام. دروغ می‌گویند و نماز می‌خوانند.»

علی صالحی، دادستان تهران، سه‌شنبه ۲۷ دی با اعلام بازداشت یک تن به عنوان «لیدر» و «سرپل» اعتراضات، گفت که او «داماد یکی از سرکردگان ضدانقلاب خارج‌نشین» است و با آنچه «سرویس‌های جاسوسی» خوانده، «ارتباط بی‌واسطه» داشت.

ادعا شده است که علیرضا ارادتی «به صورت مستقیم با سرویس‌های جاسوسی مختلف» مرتبط بوده، «مبالغی» به صورت رمزارز از مبدأ انگللستان و آمریکا دریافت کرده و «شبکه» جوانان محلات را «هدایت» می‌کرده و «تأمین مالی و پخش پول بین اراذل و اوباش» را به عهده داشته است.