Thursday, Feb 9, 2023

صفحه نخست » در مورد بیانیه حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمد خاتمی، علیرضا بهشتی شیرازی

beheshti.jpgکلمه - علیرضا بهشتی شیرازی

🔺دیگر چیزی باقی نمانده است که خیرخواهان آن را اصلاح کنند. در جبین این کشتی نور رستگاری نیست. نمی‌توان اجازه داد که کشور نیز به همراه آن غرق شود. دقیقاً همان هولی که آقای خاتمی را از پیاده شدن بر حذر می‌دارد دیگران را بر می‌انگیزد تا به قانون اساسی جدید فرا بخوانند. پیش از آنکه به توانایی‌مان برای عبور از این مرحله ایمان بیاوریم باید وخامت وضعیت را به درستی دریابیم. ما چاره‌ای جز عبور نداریم. و ما می‌توانیم.

🔺نظام سیاسی کشور دارد مانند برف ذوب می‌شود. یک نگاه به وضعیت آن در سال ۸۷ و مقایسه آن با شرایط کنونی این افول را به خوبی نشان می‌دهد. مهم نیست چه تحلیلی در مورد علل داشته باشیم. آیا توطئه بیگانگان؟ یا تحریم‌ها؟ یا بی‌کفایتی کارگزاران؟ یا ماجراجویی در سیاست خارجی؟ یا اصلاح‌ناپذیری؟ یا فساد؟ یا از دست دادن اعتماد مردم؟ یا رفتارهای گذشته؟ یا تصمیمات اشتباه؟... بدون توجه به اینکه کدام علت را به رسمیت می‌شناسیم هیچ یک منتفی نشده‌اند. پس می‌توان انتظار داشت که این روند همچنان ادامه یابد، تا جایی که حاکمیت دیگر حتی قادر به اعمال خشونت هم نباشد. و این وضعیتی است که شاید به آن نزدیک باشیم، یا در آن به سر بریم.

🔺موقعیت کنونی کاملا شکننده است. کارگزاران از این آرامش نسبی بیمناک‌اند، چون آن را غیرقابل‌دوام می‌دانند. آنان مطمئن‌اند که روزهای سخت به زودی، با کمترین جرقه‌‌ای باز می‌گردد. لذا است که‌ اکثریت قریب به اتفاق‌شان می‌ترسند حتی انگشت‌شان را تکان دهند. هیچ‌کس حاضر نیست دست به هیچ کاری در جهت مثبت یا منفی بزند، زیرا نمی‌خواهد تقصیر بحران بعدی به گردن به او بیفتد. در نتیجه می‌توانید اثر انگشت شخص رهبر را در هر اقدامی، از مصونیت قضایی حراج‌کنندگان اموال ملت، تا خود حراج بیت‌المال، تا ارسال پیامک حجاب برای بانوان ببینید.

🔺در سال ۱۳۸۸ مهندس موسوی بارها می‌گفت ما تنها وقتی می‌توانیم از مردم انتظار همراهی داشته باشیم که تصویری دلخواه از آینده پیش روی آنان قرار گیرد. این قاعده هنوز حکم می‌کند، و کنش‌های ماست که به این تصویر شکل می‌بخشد. اتفاقاً پیام حجت‌الاسلام و المسلمین سید محمد خاتمی فرصتی است برای ارائه این تصویر.

🔺در ابتدای انقلاب نیروهای رادیکال با استناد به تجربه دیگر انقلاب‌های قرن بیستم اعتراض داشتند که حکومت انقلابی چرا کم اعدام می‌کند. چیزی نگذشت که خودشان طعمه چوبه‌های دار شدند. به هوش باشیم که اگر امروز با شور انقلابی برای دیگران حق قائل نشدم باید انتظار وضعیتی را بکشم که در آن باز به من امکان بیان داده نشود. بلکه ما باید این فرصت را به مانند مائده‌ای آسمانی قدر بدانیم و با استفاده از آن بلوغ‌مان را به نمایش بگذاریم...



Copyright© 1998 - 2024 Gooya.com - سردبیر خبرنامه: info@gooya.com تبلیغات: advertisement@gooya.com Cookie Policy