هر چه به مرکز گردباد سهمگینی که جامعه ی ایران به آن گرفتار آمده نزدیک می شویم سرعت کشش به سمت «چشم» گردباد و مرکز آن بیشتر می شود.
در عالم خلبانی، قوی ترین هواپیماهای جهان هم توانایی مقابله با گردبادهای عظیم را ندارند و پیش از آن که به داخل آن کشیده شوند، برای حفظ خود، از آن دور می شوند یا آن را دُور می زنند.
جامعه ی ایران که مسافر اجباری هواپیمای قراضه ی جمهوری نکبت اسلامی است که نه تجهیزاتی برای شناسایی گردباد دارد نه خلبانی آگاه برای دور شدن از آن با سر به طرف این گردباد در حال حرکت است و هر چه به مرکز این گردباد نزدیک تر می شویم بر اساس قوانین طبیعی سرعت کشش هم بیشتر می شود.
قدرت تخریب گردباد باور کردنی نیست. ابتدا و با نزدیک شدن به چشم گردباد، آرامش و سکونی باور نکردنی ایجاد می شود و بعد قوی ترین قدرت ها، مانند پر کاهی بی هیچ امکان کنترلی به این سو و آن سو کشیده می شوند تا از هم بپاشند.
هیچ عقل سلیمی از جمله مسافران پرواز جمهوری نکبت، خواهان افتادن در چنین گردبادی برای رهایی از شرّ هواپیما و خلبانان اش نیست و خواهان دستکم سقوط کنترل شده با کم ترین تلفات و آسیب دیدگان است ولی چه می توان کرد زمانی که درِ کابین خلبان با قفل و بست هایی چفت شده که امکان ورود به داخل آن را با دست خالی غیر ممکن می کند و IFSO ها و اسکای مارشال های مسلح که با پوشش مسافران عادی در داخل هواپیما قاطی مسافران معترض نشسته اند به شیوه های مختلف فریب و در نهایت به شکل مسلحانه مانع از ورود مسافران به داخل کابین خلبان می شوند.
می گویند یکی از هواپیماهایی که در یازده سپتامبر می خواست خود را به واشینگتن دی.سی برساند با حمله ی دسته جمعی مسافران به طرف تروریست ها سقوط کرد و در عملیات تروریستی اش ناکام ماند.
این احتمال هم می رود که این هواپیمای پر از مسافر سیویل را با شلیک جنگنده ها انداخته باشند.
آری.
امکان این هست که مسافران به قیمت از میان رفتن خودشان دست به کار شوند و به سمت کابین خلبان و مرکز پاستور هجوم بیاورند شاید عده ی بیشتری زنده بمانند.
اعتراضات بعدی، که خیلی زود شاهد آن خواهیم بود، شدت و حدت بیشتری از اعتراضات پیشین خواهد داشت. این بار دیگر سمبل اعتراضات زن و زندگی و مهسا و موضوعات لطیف نخواهد بود بلکه اصولا سمبلی وجود نخواهد داشت چون مردمِ گرسنه و درمانده در فشار فقر و ناداری، به هیچ چیز فکر نخواهند کرد جز رهایی از شرّ حکومتی که آن ها را جان به لب کرده است.
و اینجا با کسانی سخن می گوییم که خود را اپوزیسیون می نامند.
وقتی بولدوزر مردم به راه افتاد، دیگر وقتی برای طرح و برنامه و مشخص کردن شیوه های مبارزه و تعیین تاکتیک های زد و خورد های خیابانی و آموزش مردم برای مقابله با سرکوبگران مسلح و فتح مراکز حساس حکومت مثل رادیو تلویزیون و لانه ی سگ هار در پاستور و این ها نخواهد بود.
اگر اپوزیسیون واقعی هستید -که تا اینجا نبوده اید- الان و همین الان وقت این کارها ست.
در غیر این صورت هواپیمای قراضه ی جمهوری اسلامی خود به خود در اثر گردباد سقوط خواهد کرد و نقش شما احتمالا این خواهد بود که بر تکه پاره های آن ضجه و شیون بزنید تا هواپیمای دیگری توسط قدرت های خارجی جایگزین آن شود و شما هم خلبان های جدید این هواپیما شوید....
شایعه سقوط "تیم محمد مخبر" در دولت روحانی
