بر ما دقیقا دانسته نیست اولین پزشک اعدام شده توسط جمهوری اسلامی چه کسی و در چه تاریخی بوده است. براساس تحقیقات دکتر نقره کارو همچنین ایرج مصداقی، دکتر محمد رضا عاملی تهرانی متخصص بیهوشی و دکتر جواد سعید را که هردو در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۵۷ همراه با بیست نفر دیگر با حکم خلخالی اعدام شدند، شاید بتوان اولین قربانیان جامعه پزشکی در نظام قتل و کشتار جمهوری اسلامی دانست. ماشین قتل واعدام پزشکان، دندانپزشکان، دانشجویان پزشکی و پرسنل کادر درمانی در طول ۴۴ سال حکومت جمهوری اسلامی بی وقفه ادامه داشته و در میان آنها چهره هایی نظیر دکتر فرخ پارسا پزشک و دکتر کاظم سامی روانپزشک، نیز دیده میشود. بر اساس آخرین پژوهشی که توسط آقای مصداقی صورت گرفته و توسط دویچه وله فارسی منتشر شده است، بیش از ۳۰۰ پزشک، پاراپزشک، دندانپزشک، داروساز، دامپزشک، پرستار و دانشجویان رشته پزشکی توسط جمهوری اسلامی اعدام شده و یا به قتل رسیده‌اند. هرچند این لیست در مقایسه با لیستی که خیلی قبل تر توسط آقای دکتر نقره کار داده شده کامل تر و دقیقتر هست، اما به نظر نمی‌رسد که اسامی همه قربانیان را در برداشته باشد. من در لیست تنظیمی آقای مصداقی که حدود ۱۰۰ نفر افزون بر لیست آقای نقره کار راهم شامل میشود، نام حداقل ۴ تن از دانشجویان هم دوره‌ای خودم را که در سال ۶۰ در مشهد اعدام شده‌اند، نمی‌بینم. بنابرین لیست این بخش از جنایات جمهوری اسلامی بایستی طویل تر از اینها باشد که امیدوارم به تدریج کاملتر شود. همین تعداد از اعدام شدگان و کشته شدگان کادر پزشکی کافیست تا ما به عمق جنایت و وحشیگری دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی بر علیه این قشر به ظاهردور از سیاست پی ببریم. شاید تصور این باشد که پزشکان و دندانپزشکان یه خاطر امنیت شغلی و مالی و زندگی متناسب با موقعیت شغلی، کمتر گرایش به مسائل سیاسی داشته باشند و برای حکومت خودکامه‌ای همچون جمهوری اسلامی، قشری بی آزار و مطیع محسوب شوند، اما واقعیت جامعه بیدار ایران از یکسو و ددمنشی فوق تصور جمهوری اسلامی از سوی دیگر، همه اقشار اجتماعی جامعه ایران را رودررو و سینه به سینه در مقابل جمهوری اسلامی قرار داده و در این میان نمی‌توان تفاوت معناداری بین مبارزین اقشار مختلف جامعه ایران قائل شد.
قتل دکتر ابراهیم ریگی پزشک جوان و شجاع بلوچستان در ادامه محدودیت‌ها، فشارها و سرکوب جامعه پزشکی برای دور نگهداشتن این قشر از مبارزات مردم ایران، و در ادامه نقض فاحش قوانین جهان شمول حقوق بشر در برخورداری مردم آسیب دیده در میدان تظاهرات یا جنگ خیابانی، از کمک‌های پزشکی و درمانی می‌باشد. این پزشک شریف جوان که بطور فعال در کمک رسانی به مجروحان جمعه خونین زاهدان شرکت داشت درتاریخ ۲۱ مهر دستگیر و پس از سپری کردن دو ماه زندان به قید وثیقه آزاد و سپس در تاریخ ۳ اسفند مجددا دستگیر و یکساعت پس از دستگیری و بر اثر وارد شدن ضربات کشنده به سر و نقاط حساس بدنش، به قتل رسید. جمهوری اسلامی طی۴۴ سال جکومت خود و بویژه در جریان بیش از ۵ ماه خیزش زن-زندگی-ازادی، به کرات و با شدت قوانین حقوق بشر و وجوه انسانی و اخلاقی کمک رسانی به مجروحان و آسیب دیدگان، را زیر پا گذاشته و بدون تردید مرتکب نوعی جنایت جنگی شده است. استفاده از آمبولانس‌های کمک رسانی امدادی برای انتقال نیروهای سرکوب به محل تظاهرات مسالمت آمیز مردم، استفاده از این آمبولانس‌ها برای انتقال دستگیرشدگان، رها نمودن مجروحان باقی مانده از حملات نیروهای انتظامی در کف خیابان و عدم انتقال آنها به مراکز درمانی و ممانعت از کمک رسانی مردم به این مجروحان و حتی ضرب و شتم و دستگیری و حتی کشتن افراد کمک کننده، حمله به بیمارستانها و مراکز درمانی جهت ربودن مجروحان و انتقال آنها به زندان قبل ازکمگ رسانی پزشکی، مجبور کردن کادر پزشکی به صدور تاییدیه‌های غیر واقعی علت مرگ، ممانعت از فروش وسائل پانسمان و درمان توسط داروخانه‌ها و دستگیری و قتل پزشکان مضنون به کمک رسانی به مجروحان، نظیر دکتر ریگی و دکتر آیدا رستمی، همه و همه نمونه هایی از این اعمال ضد بشری و قابل انطباق با موارد جنایت علیه بشریت، می‌باشد. قتل دکتر ابراهیم ریگی و دکتر آیدا رستمی بخشی از سیاست سرکوب و تهدید پزشکان جهت عدم کمک رسانی پزشکی آنها به مجروحان و آسیب دیدگان شرکت کننده در تظاهرات و حرکت‌های خیابانیست. درجریان جنبش سال ۸۸ و جنایتهایی که در زندان کهریزک و زیر نظر قاضی مرتضوی انجام گرفت، دکتر عبدالرضا سودبخش رئیس درمانگاه عفونی بیمارستان خمینی و پزشک وظیفه دکتر رامین پوراندرجانی، به قتل رسیدند. دکتر سودبخش در خیابان و توسط دو موتورسوار ترور شد و دکتر پوراندرجانی هم ظاهرا در محل استراحتگاه خود در بهداری فوت نمود. دکتر سودبخش قبل از ترور از تحت فشار بودن برای شهادت ودادن تاییدیه نادرست علت مرگ کشته شدگان کهریزک با فرزندش صحبت کرده بود و دکتر پوراندرجانی پس از شهادت تکاندهنده‌اش در مورد شکنجه و قتل زنده یاد روح الامینی در زندان کهریزک، در جلسه کمیسیون ویژه مجلس، از تهدیدات نیروهای امنیتی پس ازاین جلسه، با دوستانش صحبت کرده بود. ترور، قتل و اعدام جزیی جدایی ناپذیر از حکومت مذهبی آحوندهای حاکم بر ایران است و همه آحاد مردم و قشرهای گوناگون را به یکسان شامل میشود و قتل و حذف فیزیکی پزشکان در جهت پاک کردن جنایت و یا در انتقام از کمک رسانی و امدادرسانی آنها به مردم، از همان سالهای آغازین جمهوری اسلامی به وقوع پیوسته است. بیشک پزشکان به قتل رسیده در جریان زندان کهریزک اولین قربانیان جامعه پزشکی در این رابطه نبوده‌اند. دکتر محسن موسوی دانشجوی سال اخر پزشکی که در زمان فعالیت‌های علنی سازمان مجاهدین خلق، در یک کلینیک کمک رسانی پزشکی این سازمان به طبابت و درمان مردم کم درآمد مشهد، اشتتغال داشت، درسال ۵۹ و در یک هجوم سپاه پاسداران به این کلینیک دستگیر شد و به زندان افتاد. او که هواداری ساده بود و بیشتر دلایل انسانی انگیزه کمک رسانی پزشکی او بود، و از آنجاییکه هیچ مدرکی برای محکومیت برعلیه او نداشتند، شرط آزادیش را مصاحبه تلویزیونی قرار دادند که این پزشک شریف و مردم دوست با مخالفت با این خواسته، جان شیرینش را فدای شرافت و آزادی کرد. ماشین قتل و جنایت جمهوری اسلامی ادامه دارد اما اراده مردم برای تحقق آزادی و نابودی جمهوری اسلامی قوی تر از دستگاه مرگ و سرکوب این رژیم ضدمردمی، نیز ادامه خواهد داشت. نام دکتر ابراهیم ریگی و دیگر پزشکان شریفی که جان بر سر تعهد و شرافت و وجدان انسانی خود گذاردند تا همیشه باقی خواهد ماند.
