ناصر دانشفر
سالهاست که هست و نیستمان را گرفتید و هر وقت لب به اعتراض گشودیم، منت بر سرمان گذاشتید که ببینید چه مملکت امن و امانی برایتان ساخته ایم.
اقتصادمان بر باد رفت، ریال نه که تومانمان هم به پول سیاه نمی ارزد، بورسمان سقوط آزاد کرد، جمع زیادی به خاک سیاه نشستند، نزد عالم و آدم بی اعتبار شدیم، اشل پاسپورتمان حتی ده پله با آخرین رتبهٔ دنیا فاصله ندارد، تورم کمرمان را شکست، قدرت خریدمان به قهقرا رفت، فساد سیستماتیک جزئی از شاکلهٔ نظام شده، فاصلهٔ میان فقیر و غنی از زمین تا آسمان گردیده، ریز و درشت مملکت به تملک اصحاب قدرت در آمده ، رسانه ها ملک طلق والی شده، جمهوریت نیم بندمان نیز با مهندسی آرا به اردوگاه اموات پیوسته است، با شادی غریبه مان کردید و روزی نیست که برای مصیبتی زانوی غم بغل نگیریم. هنر را گنه برشمردید و با اهل آن دشمنی ساز فرمودید. مشاهیر و فرهیختگانمان را به کنج خانه ها راندید و کوتوله ها را مصدر امور.
اما ما مردمان این دیار، با این همه دلیل برای بریدن از شما، بارها و بارها به امید در انداختن طرحی نو، سازوکار صندوق رأی را آزمودیم. اما شما به همان که از مجاری این ساختار معیوب و ناقص الخلقه برآمده بود هم رحم نکردید تا نشانمان دهید که باید مطیع و تسلیم اوامر حضرت آقایتان باشیم.
جالب آنکه با این همه تباهی و ظلم همیشه طلبکارمان بودید که اگر آب و نان ندارید، اگر هوای سالم کیمیا شده، اگر محیط زیستتان به فنا رفته، اگر عمران و آبادی کشور حالا حتی در رؤیا هم غیرقابل دسترس است، اگر رئیس دولتتان جمع و تفریق نمیداند، اگر به خاطر رویکرد فلاکت بار در موضوع انرژی اتمی مملکت نیست و نابود گردیده، اگر دخالت‌های ناروا در امور دیگران موجب انزوای کشور شده و اگر... همه را با چماق امنیت بر سرمان کوفتید و بانگ زدید که چه مرگتان است، این همه امنیت را شکرگزار نیستید؟
حالا که در عراق و شام در امان نیستید، داعش تا پشت دربهای مجلستان آمده، زوار شاهچراغ به گلوله های خصم غرق در خون شده اند، پهبادهای اسرائیل تا مرکز ام القرای اسلام پر کشیده و ابابیل گونه بمبارانتان می کنند، اندیشمندان وطن در روز روشن به تیر غیب دشمن روانهٔ دیار باقی گردیده اند و از همه فاجعه بارتر چندین ماه پیاپی کودکان و جوانان معصوم کشور را هدف گازهای مسموم کننده کرده اند، باز هم بدهکارتان هستیم. حالا که یک مسئول در این کشور نمی داند چه بر سرمان آمده، وزیر کشورتان حتی نمی داند که در چه موقعیتی قرار داریم و گازهای بکار گرفته شده چه است و تا چه اندازه خطرناک، باز هم دم از امنیت می زنید
می گویند خدا کسی را گرفتار بد نکند و ما نه گرفتار بد که گرفتار بدترین شده ایم.
"پیام فوری، اعدام قریب‌الوقوع جمشید شارمهد"
حکومت نمی‌خواهد بفهمد تصمیمش را گرفته که نفهمد
